«Πρόεδρος-βιτρίνα» ο Ομπάμα!

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες τους δεν φαντάζονταν τα εξήντα εκατομμύρια Αμερικανοί που τον ψήφισαν ότι ο Μπαράκ Ομπάμα θα έδειχνε τόσο μεγάλη περιφρόνηση προς τον πόθο τους για «Αλλαγή» και ότι θα σχημάτιζε μια κυβέρνηση αποτελούμενη αποκλειστικά από ανθρώπους που πρεσβεύουν τα εντελώς αντίθετα από όσα ο ίδιος υποσχόταν προεκλογικά. Ούτε ένας -μα κυριολεκτικά ούτε ένας!- προοδευτικός Δημοκρατικός δεν συμπεριλαμβάνεται στους υπουργούς που έχει ανακοινώσει και ήδη έχει καλύψει όλα τα σημαντικά πόστα. Αυτά που απομένουν είναι άνευ σημασίας. Οι επιλογές του είναι ανατριχιαστικές. Ο ίδιος δήλωνε ότι ήταν αντίθετος στον πόλεμο για την υποδούλωση του Ιράκ, αλλά παρέδωσε ήδη το Πεντάγωνο στον υπουργό Αμυνας που διόρισε ο... Τζορτζ Μπους, στον... Ρεπουμπλικανό (!) Ρόμπερτ Γκέιτς, φανατικό υποστηρικτή της κατοχής του Ιράκ, φυσικά. Σαν να μην έφτανε αυτό το πολιτικό έγκλημα, διόρισε και σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας τον απόστρατο στρατηγό των πεζοναυτών και πρώην διοικητή του ΝΑΤΟ Τζέιμς Τζόουνς, άλλο γνωστό «γεράκι» που δεν ανήκει καν ούτε αυτός στο Δημοκρατικό Κόμμα. Ολο το υπουργείο Αμυνας δηλαδή παραδόθηκε στους μηχανισμούς που έχουν στήσει ο Τσένι, ο Ράμσφελντ, ο Γούλφοβιτς και όλα τα αιμοσταγή νεοσυντηρητικά στοιχεία των κυβερνήσεων Μπους. Παρέμεινε «άβατο» για τους Δημοκρατικούς.

Φρίκη προκάλεσε και η επιλογή από τον Ομπάμα της Χίλαρι Κλίντον για τη θέση της υπουργού Εξωτερικών. Ως αφοσιωμένη σύμμαχος του Αμερικανοεβραϊκού λόμπι, η Χίλαρι όχι μόνο είναι φανατικά υπέρ της κατοχής του Ιράκ, αλλά είναι αυτή επιπλέον που απείλησε να «εξαφανίσει» το Ιράν με πυρηνικά όπλα, τη στιγμή που ο Ομπάμα υποτίθεται ότι τασσόταν υπέρ του διαλόγου με την Τεχεράνη!

Οικτρά διαψεύστηκαν και οι ελπίδες που είχαν γεννήσει προεκλογικές τοποθετήσεις του Ομπάμα περί μιας πιο ισορροπημένης πολιτικής του στο Μεσανατολικό. Από εκεί που υποτίθεται ότι υπήρχαν «κίνδυνοι φιλοπαλαιστινιακής εκτροπής» της πολιτικής του προέδρου Ομπάμα, αυτός το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να διορίσει προσωπάρχη του Λευκού Οίκου, θέση εξαιρετικής σημασίας στις ΗΠΑ, τον Εμάνιουελ Ραμ, έναν ακραίο και σκληρό Αμερικανοεβραίο, φανατικό σιωνιστή εκ πεποιθήσεως που πήγε οικειοθελώς και υπηρέτησε στον ισραηλινό στρατό χωρίς να έχει καμία υποχρέωση.

Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας είναι πλέον βέβαιο με τους διορισμούς αυτούς ότι εξουδετερώθηκε ακόμη και ο αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν και ότι θα πάμε σε μια εξωτερική αμερικανική πολιτική εξίσου επιθετική με εκείνη του Μπους, χωρίς τις φραστικές ακρότητες των Τσένι, Ράμσφελντ και Γούλφοβιτς, τους οποίους θα αντικαταστήσουν οι εξίσου πολεμοκάπηλοι Χίλαρι Κλίντον, Ρόμπερτ Γκέιτς και Τζέιμς Τζόουνς. Δυστυχώς, ο πλανήτης ολόκληρος που είχε ελπίδες για καλύτερες μέρες μετά τη νίκη του Ομπάμα, δεν έχει να ελπίσει τίποτα πλέον. Το παραμύθι τελείωσε.

Μόνο σε ζητωκραυγές δεν ξέσπασε η Κοντολίζα Ράις που θα την αντικαταστήσει η Χίλαρι Κλίντον, αλλά οι επευφημίες της έδειξαν τον άκρατο ενθουσιασμό της: «Η Χίλαρι μου αρέσει πολύ, έχει εργαστεί σκληρά γι αυτή τη χώρα και θα φέρει τρομερή ενέργεια, εξυπνάδα και τεχνογνωσία στο υπουργείο Εξωτερικών!» δήλωσε χαρακτηριστικά η Ράις μόλις επισημοποιήθηκε ο διορισμός της Χίλαρι.

Ενθουσιασμένο ήταν και το συντηρητικό βρετανικό περιοδικό «Εκόνομιστ», το οποίο έγραφε χαρακτηριστικά σε κύριο άρθρο του την περασμένη εβδομάδα αναφερόμενο στις επιλογές προσώπων που θα στελεχώσουν την κυβέρνηση του Ομπάμα: «Οι επιλογές του είναι καθησυχαστικές ειδικά για εκείνους που φοβούνταν στροφή προς τα αριστερά».

Οσο για τη δικαιοσύνη και την οικονομία, που αφορούν κυρίως το εσωτερικό των ΗΠΑ, ούτε εκεί ο Ομπάμα έβαλε κάποιον δικό του άνθρωπο - τις εκχώρησε ολοκληρωτικά σε υπουργούς των κυβερνήσεων του Μπιλ Κλίντον!

ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Αβουλο όργανο του κατεστημένου

Συμβιβάστηκε και παρέδωσε τα πάντα σε εκπροσώπους του κατεστημένου ο Ομπάμα, όπως φαίνεται από τους διορισμούς που έκανε. Ούτε ένας προοδευτικός υπουργός δεν υπάρχει στην κυβέρνησή του! Πρώτη φορά ένας πρόεδρος των ΗΠΑ απογοητεύει τόσο πολύ τους υποστηρικτές του πριν καν αρχίσει επίσημα την προεδρική του θητεία! Νεκρό γεννήθηκε το όραμα της Αλλαγής που καλλιέργησε ο Ομπάμα και το οποίο τον έφερε στην εξουσία. Αποδεικνύεται ότι έχουμε να κάνουμε με έναν «πρόεδρο-βιτρίνα» που εξελέγη για τις δημόσιες σχέσεις της Αμερικής, με μοναδικό στόχο να βελτιώσει την εικόνα των ΗΠΑ στον κόσμο, χωρίς όμως αλλαγή πολιτικής.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&tag=8397&pubid=1944824#

Η Τουρκία στο Συμβούλιο Ασφαλείας

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου
mignatiou@aol.com

Από την 1η Ιανουαρίου 2009 και για δύο χρόνια, η Τουρκία θα αποτελεί μέλος του κλειστού κλαμπ των 15 χωρών, που συγκροτούν το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

Πρόκειται για μία σοβαρότατη εξέλιξη, και ταυτόχρονα άκρως αρνητική, είναι δε μία τεράστια διπλωματική ήττα για την Ελλάδα και για την Κύπρο, οι οποίες για τους επόμενους 24 μήνες θα δεινοπαθήσουν, παρά την υπόγεια συμφωνία της Αθήνας με την Αγκυρα να μη χρησιμοποιηθεί το διεθνές αυτό βήμα στην αντιπαράθεσή τους. Η Τουρκία είναι, λοιπόν, μέλος του Σ.Α., άσχετα αν κατέχει το 40% του εδάφους κράτους-μέλους του Διεθνούς Οργανισμού, άσχετα εάν παραβιάζει με τον πλέον επαίσχυντο τρόπο τα ψηφίσματα του εκτελεστικού οργάνου του ΟΗΕ, το οποίο υποτίθεται τάχθηκε να υπηρετεί...

Ως χώρα μέλος του Σ.Α., πρέπει να 'ναι παράδειγμα προς μίμηση σε όλα τα επίπεδα. Δεν είναι, βέβαια, ούτε θα γίνει... Πώς να είναι συνεπής με τον Καταστατικό Χάρτη, όταν οι στρατιώτες και οι αστυνομικοί της βασανίζουν και σκοτώνουν υπηκόους της, όταν τα αεροπλάνα της βομβαρδίζουν στα τυφλά πόλεις και χωριά της νοτιοανατολικής Τουρκίας, όταν στην Κύπρο έχουν επιβάλει ένα απαίσιο κατοχικό καθεστώς, με τη βοήθεια του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον.

Την περασμένη Δευτέρα, ο αρχηγός των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, έστειλε πολεμικό πλοίο στη θαλάσσια περιοχή της Λεμεσού, με στόχο την παρενόχληση δύο ερευνητικών σκαφών, εκμισθωμένων από την κυπριακή κυβέρνηση, για εντοπισμό φυσικού αερίου και κοιτασμάτων πετρελαίου. Ο Τούρκος πλοίαρχος απαίτησε με θράσος την απομάκρυνση των πλοίων.

Η ψύχραιμη στάση της Λευκωσίας, η οποία παρεξηγήθηκε ως άτακτη υποχώρηση, βοήθησε να αποφευχθεί θερμό επεισόδιο, καθώς προτιμήθηκε να μην τεθεί σε κίνδυνο η ειρήνη στο νησί. Το ίδιο διάστημα, οι προκλήσεις στο Αιγαίο έφτασαν στο ζενίθ, και είναι νωπή η πολεμοκάπηλη στάση του τουρκικού ναυτικού στην περιοχή του Καστελλόριζου. Η ελληνική κυβέρνηση διατήρησε μία στάση χαμηλών τόνων, ίσως αναγνωρίζοντας ότι η συνεχής τριβή με τα σκάνδαλα, την αποδυνάμωσε και στο εξωτερικό και έχει μειώσει τις αντιστάσεις της.

Η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν δεν είναι αξιόπιστος γείτονας. Παραμένει μία προβληματική χώρα. Η διαρκής παγκόσμια οικονομική αναταραχή απέδειξε πως στηρίζεται σε πήλινα πόδια, αφού χρειάστηκε τη βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για να μην καταρρεύσει. Παρ’ όλο αυτά, και στον νέο προϋπολογισμό του κράτους -και παρά περί του αντιθέτου υποσχέσεις προς την Ε.Ε.- τα κονδύλια για τις Ενοπλες Δυνάμεις ξεπερνούν κάθε προηγούμενη χρονιά.

Η ιστορία έχει αποδείξει πως χώρες, όπως η Τουρκία, όπου η αβεβαιότητα κυριαρχεί στο πολιτικό και στρατιωτικό κατεστημένο, είναι εξαιρετικά επικίνδυνες. Η στάση της στις συνομιλίες για την Κύπρο, έχει ξεπεράσει κάθε όριο αρνητισμού και αδιαλλαξίας. Ολες οι αναφορές που φεύγουν από πρεσβείες στη Λευκωσία ομιλούν για αλλαγή στις τουρκικές θέσεις και πρόταξη της εισήγησης για δημιουργία δύο κρατών.

Αναφορικά με την Ελλάδα, η Αγκυρα θα παίξει άγρια το θέμα των μειονοτήτων. Χρησιμοποιώντας τη θέση της στο Σ.Α. του ΟΗΕ και το γνωστό τσιράκι της στον ΟΑΣΕ, θα επιχειρήσει διπλό κτύπημα στην έναρξη της καινούργιας χρονιάς, με την ανάληψη δηλαδή της προεδρίας του οργανισμού από την Ελλάδα.

Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα συνταράσσεται από σκάνδαλα, που παρέλυσαν το κράτος. Ως αποτέλεσμα αυτής της άνευ προηγουμένου ανηθικότητας, που κυριαρχεί στα στελέχη της, η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τους κινδύνους. Μερικές ξένες πρεσβείες στα τηλεγραφήματά τους, διακωμωδούν τον πολιτικό κόσμο και παρουσιάζουν τον πρωθυπουργό με το ένα πόδι έξω από την πόρτα. Αλήθεια, ποιος ξένος ηγέτης θα τον λάβει στα σοβαρά ή θα τον λογαριάσει...

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12338&subid=2&tag=9613&pubid=4157106#

Τουρκικά ινστιτούτα για τις προκλήσεις στο Αιγαίο Δεν αποκλείουν θερμό επεισόδιο

Η Κύπρος προσδιόρισε τη δική της ΑΟΖ, αλλά η Ελλάδα επειδή, όπως υποστηρίζει, δεν θέλει να ανοίξει κι άλλα μέτωπα, έχει αποφύγει να θέσει θέμα ΑΟΖ στο Αιγαίο.

Μπορεί η Ελλάδα να "χορεύει" στους ρυθμούς του σκανδάλου του Βατοπεδίου, αλλά την ίδια στιγμή έχουν επισυμβεί δύο σημαντικά γεγονότα στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, τα οποία παραμένει άγνωστο πού θα οδηγήσουν.
Και τα δύο αυτά γεγονότα είναι αφενός οι τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, εντός των ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στο Καστελόριζο και η προσπάθειά της να ανακόψει έρευνες της Κύπρου εντός της δικής της υφαλοκρηπίδας, αφετέρου δε η προσφυγή της ΠΓΔΜ κατά της Ελλάδος στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για δήθεν παραβίαση της "Ενδιάμεσης Συμφωνίας", λόγω του βέτο που ασκήθηκε στην ένταξη της γείτονος στο ΝΑΤΟ.
Τα σημαντικά αυτά γεγονότα "κρατήθηκαν χαμηλά" στην επικαιρότητα τόσο από τα ΜΜΕ, όσο και από την ίδια την κυβέρνηση, η οποία μεσούσης της οικονομικής κρίσεως "δεν γνωρίζει πού πατά και πού βρίσκεται".
Οι δύο κινήσεις των γειτόνων, εκ Βορρά και εξ Ανατολών, σημειώνονται όταν ουσιαστικά έχει κλείσει (ή το άνοιγμά του έχει μετατεθεί για το μακρινό μέλλον) ο ευρωπαϊκός δρόμος της Άγκυρας και των Σκοπίων, η δε οικονομική κρίση έχει χτυπήσει τις πόρτες όλων και ως εκ τούτου η, εκ μέρους τους, εξαγωγή των δικών τους εσωτερικών κρίσεων είναι μια παλαιά και δοκιμασμένη συνταγή, ασχέτως της αποδοτικότητάς της τουλάχιστον κατά το παρελθόν.
Ο Κώστας Καραμανλής περιορίσθηκε να δηλώσει στη Βουλή, ότι "δεν είμαστε ικανοποιημένοι από το βαθμό της έως τώρα ανταπόκρισης της Τουρκίας στην ειλικρινή βούληση της Ελλάδας για διαρκή βελτίωση των σχέσεών μας" και να προσθέσει πως η Ελλάδα "δεν θέλει ένταση, αλλά βελτίωση και πλήρη αποκατάσταση των διμερών σχέσεων και δεν πρόκειται, όμως, να δεχτεί τετελεσμένα γεγονότα".
Μπορεί ο πρωθυπουργός να προσεγγίζει την τουρκική προκλητικότητα με τον φραστικό αυτό τρόπο, πλην, όμως, παραμένει άγνωστο αν έχει "μετρήσει" ότι:

Πρώτον: Ινστιτούτα στρατηγικών μελετών της Τουρκίας (ΑSAM) προβλέπουν ακόμα και θερμό επεισόδιο στην Ανατολική Μεσόγειο, που ενδεχομένως θα επεκταθεί και στο Αιγαίο και Δεύτερον: στις 19 Οκτωβρίου ο Τούρκος αρχηγός ΓΕΝ Μετίν Ατάτς είχε εκτιμήσει ότι "η Ανατολική Μεσόγειος θα καταστεί εστία προστριβών και συγκρούσεων λόγω της πετρελαϊκής σπουδαιότητας που θα αποκτήσει προσεχώς. Εξ αιτίας των πετρελαίων που διαθέτει, θα μετατραπεί σ' έναν δεύτερο Αραβικό Κόλπο. Η Τουρκία πρέπει να επαγρυπνεί και να αντιδράσει".

Και διστάζει...

Βεβαίως ο πρωθυπουργός σημείωσε πως η Ελλάδα "έχει και διατηρεί ακέραιη τη δυνατότητα να ασκήσει όλα τα δικαιώματά της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, όπως προκύπτουν από τις Διεθνείς Συνθήκες, το Διεθνές Δίκαιο και, βεβαία, το Δίκαιο της Θάλασσας".
Τι σημαίνει αυτό που ανέφερε ο Κώστας Καραμανλής, αλλά που η Ελλάδα διστάζει να πράξει;
Σύμφωνα με τη σύμβαση του Μοντέγο Μπέϊ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, την οποία δεν έχει συνυπογράψει η Τουρκία, κάθε παράκτιο κράτος έχει δικαίωμα να ορίζει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) εύρους μέχρι και 200 μιλίων, η οποία υπερκαλύπτει την υφαλοκρηπίδα, δηλαδή έχει και δικαίωμα αλιείας, αλλά και εξορύξεως υδρογονανθράκων από τον βυθό. Η Τουρκία έχει οριοθετήσει τη δική της ΑΟΖ στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας με βάση την προβλεπόμενη αρχή της μέσης γραμμής και συνεπώς έχει αποδεχθεί στην πράξη τα οριζόμενα από τη Σύμβαση, αλλά την ίδια στιγμή η Ελλάδα επειδή, όπως υποστηρίζει, δεν θέλει να ανοίξει κι άλλα μέτωπα, έχει αποφύγει να θέσει θέμα ΑΟΖ στο Αιγαίο.

Η Κύπρος προχώρησε...

Όμως, την ίδια στιγμή η Κύπρος προσδιόρισε τη δική της ΑΟΖ, με συμφωνίες με την Αίγυπτο και το Λίβανο και έκανε έρευνες για πετρέλαιο στις νότιες ακτές της, προκαλώντας τη αντίδραση της Τουρκίας μέχρι και λίαν προσφάτως, αλλά η Άγκυρα γνωρίζει ότι "δεν μπορεί να το παρατραβήξει" καθώς δύσκολα θα πιάσουν οι όποιες πιέσεις της σε κράτη όπως η Αίγυπτος και ο Λίβανος... Η Κυπριακή Δημοκρατία προχώρησε στη διεθνοποίηση του ζητήματός της, με διαβήματα και στον ΟΗΕ, ο δε Κώστας Καραμανλής συζήτησε την τουρκική προκλητικότητα κατά της Ελλάδος και της Κύπρου στις συνομιλίες που είχε στην Αθήνα με τον Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια.

Οικονομικό ζήτημα

Το ζήτημα, όπως είναι ευκόλως αντιληπτό, δεν είναι μόνο νομικό ή πολιτικό, αλλά βαθύτατα οικονομικό και δη μεσούσης της οικονομικής κρίσεως - και αυτό δεν πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας.

Εν πάση, όμως, περιπτώσει η Τουρκία -επαναφέροντας στη νου την τριήμερη κρίση του Μαρτίου του 1987, όταν οι δύο χώρες βρέθηκαν στα πρόθυρα θερμής αναμετρήσεως στο Αιγαίο- επέλεξε αυτήν περίοδο να κάνει έρευνες, με το νορβηγικό σκάφος M/V Malene Ostervold, εντός των ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στο Καστελόριζο και έτσι να αμφισβητήσει de facto και εκ νέου τα ελληνικά δικαιώματα στην περιοχή και να επαναφέρει τις τουρκικές απαιτήσεις και τις πάγιες διεκδικήσεις της.
Έμπειροι διπλωμάτες λένε πως το Καστελόριζο έχει κρίσιμη θέση στη ρύθμιση των ορίων της υφαλοκρηπίδας και στην οριοθέτηση της ΑΟΖ. Με βάση δε την αρχή της μέσης γραμμής η ύπαρξη του Καστελόριζου εξασφαλίζει την επαφή της ελληνικής (αν και όταν οριοθετηθεί) με την κυπριακή ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα και οι δύο αυτές παρεμβάλλονται μεταξύ της τουρκικής και της αιγυπτιακής, γεγονός που περιορίζει σημαντικά την τουρκική ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα στην Ανατολική Μεσόγειο.

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ Ι. ΜΕΓΑΔΟΥΚΑ
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=837648&-V=articles

Τουρκία- Τουρκική Υπηρεσία Πληροφοριών - Δημοσίευμα

Πηγή: ΑΠΕ 01/12/08-07:52

"Σιδηρά κυρία επικεφαλής της ΜΙΤ", είναι ο τίτλος σημερινού δημοσιεύματος της τουρκικής εφημερίδας "Βατάν", η οποία υποστηρίζει ότι μία από τους τρεις υποδιοικητές της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών, είναι το πιο ισχυρό όνομα για την αντικατάσταση του σημερινού διοικητή, Εμρέ Τανέρ, ο οποίος θα συνταξιοδοτηθεί τον προσεχή Μάρτιο, λόγω ορίου ηλικίας. Η εφημερίδα κάνει λόγο για ενδεχόμενη πρωτιά στην ιστορία της ΜΙΤ και τονίζει ότι το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, κατά τη συνεδρίασή του τον προσεχή Φεβρουάριο, θα συζητήσει το θέμα του ορισμού του νέου διοικητή της ΜΙΤ, ο οποίος και θα αναλάβει, μετά τη σχετική έγκριση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Σύμφωνα με τη "Βατάν", η υποψήφια, η οποία αναφέρεται με τα αρχικά του ονόματός της (A.G), υπήρξε και η πρώτη περιφερειακή γυναίκα διοικητής, στα Αδανα. Τέλος, στο δημοσίευμα αναφέρεται ότι η A.G, πριν από έξι μήνες, ανέλαβε τη θέση του υποδιοικητή, αρμόδιου για θέματα επιχειρήσεων. http://www.express.gr/news/world/104602oz_20081201104602.php3

Το Καστελλόριζο, η Κύπρος, η Τουρκία και το θέατρο «εξωτερικής πολιτικής»

Του ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ Νέες σκαστές αποδείξεις της ορθότητας της διάγνωσης αυτής της στήλης για τη μετάλλαξη της έννοιας και της πρακτικής της εξωτερικής πολιτικής στην Ελλάδα, εισέφεραν την περασμένη εβδομάδα τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ δύο ανυπότακτων δημοσιογράφων για τα πραγματικά περιστατικά περί την τουρκική πειρατεία στην υφαλοκρηπίδα του Καστελλορίζου και της Κύπρου, τα άγνωστα προηγούμενα και τις κατακτήσεις που έχει ήδη επιτύχει η Άγκυρα στην καθιέρωση ως αμφισβητούμενων των ελληνικών δικαιωμάτων εκμετάλλευσης θαλασσίων εκτάσεων μεγάλης οικονομικής και στρατηγικής σημασίας, στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Όπως επισημαίναμε σε προηγούμενο άρθρο, η ελλαδική εξωτερική πολιτική, στις ημέρες της σημερινής υπουργού (αλλά και των προκατόχων της, κ. Γ. Α. Παπανδρέου και Πάγκαλου), υπέστη -ως έννοια και ως πρακτική- μια ριζική μετάλλαξη, μια πλήρη διαστροφή: Γύρισε κυριολεκτικά «το έξω, μέσα». Κατά την καθιερωμένη αντίληψη και διεθνή πρακτική εξωτερική πολιτική μιας χώρας είναι η διαχείριση των διεθνών της σχέσεων και η πρόβλεψη, ο σχεδιασμός και η εφαρμογή επιτήδειων χειρισμών για την αντιμετώπιση κινδύνων και την εκμετάλλευση ευκαιριών προαγωγής των εθνικών της συμφερόντων. Είναι η πολιτική προς τα έξω. Στο εκτός των ορίων της χώρας διεθνές περιβάλλον βρίσκεται το πεδίο εποπτείας, μελέτης και δράσεως του εντεταλμένου υπουργού των Εξωτερικών και των υπηρεσιών που διευθύνει - έργο σχετικά άνετο σε χώρες με εξωτερικό περιβάλλον γαλήνιο, αλλά εξαιρετικά απαιτητικό και αμείλικτο σε χώρες με απειλητικό εξωτερικό περιβάλλον. Σε κάθε περίπτωση, σε φυσιολογικές χώρες, ο υπουργός των Εξωτερικών, ταγμένος στην υπηρεσία των εθνικών συμφερόντων της χώρας του, απέχει από την τύρβη της εσωτερικής κομματικής διαπάλης και από το πολιτικό προσκήνιο. Στα κριτήρια που πρυτανεύουν κατά την επιλογή του, εκτός των σοβαρών τίτλων αρμοδιότητας και δοκιμασμένων ικανοτήτων, που να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις προστασίας των συμφερόντων όχι της παράταξης, αλλά της χώρας, περιλαμβάνεται και η διακριτικότητα, η απουσία βεντετισμού -κάποιο στοιχείο αυταπάρνησης, συνυφασμένης με τη συναίσθηση του βάρους της αποστολής. Αυτά συμβαίνουν υπό φυσιολογικές συνθήκες σε φυσιολογικές χώρες. Όχι, από αρκετά χρόνια αλλά με προϊούσα επίταση, στην Ελλάδα, όπου το υπουργείο των Εξωτερικών καταλαμβάνεται από φορείς τίτλων άλλης υφής και χρησιμοποιείται για την προαγωγή προσωπικών πολιτικών συμφερόντων και μωροφιλοδοξιών ως σανίδα εκτίναξης στην πρωθυπουργία και την κορυφή του πολιτικού στερεώματος, με τα ψυχολογικά και υλικά παρακολουθήματά της. Κυριαρχούσα φροντίδα κατά την άσκηση της υπουργικής λειτουργίας είναι επομένως η επίτευξη του τελικού προσωπικού στόχου και σε αυτήν υποτάσσονται οποιεσδήποτε άλλες υποχρεώσεις του ρόλου, όπως τα εθνικά συμφέροντα λόγου χάριν. Σε Καστελλόριζο και Κύπρο Έτσι φθάσαμε στην τερατώδη μετάλλαξη της έννοιας και της πρακτικής της εξωτερικής πολιτικής σε εσωτερική επικοινωνιακή διαχείριση αβλεψιών, αποτυχιών και χειρισμών βλαπτικών λόγω σφάλματος ή ιδιοτέλειας, που σωρεύονται σε σοβούσα απειλή υπαρξιακής σημασίας. Και η βασική μέθοδος άσκησης αυτής της «εξωτερικής πολιτικής» προς τα έσω είναι η απόκρυψη και η ψιμυθίωση, το μασκάρεμα της πραγματικότητας, με φραστικές κορδέλες προκειμένου να μη διαταραχθεί ο λήθαργος των δημοσκοπουμένων σήμερα αυριανών ψηφοφόρων. Νέες αποδείξεις για τη σταθερή προσήλωση σ' αυτής της μορφής «εξωτερική πολιτική» και για τις υποθήκες, με τις οποίες φορτώνει το οποιοδήποτε μέλλον του τόπου, εισέφεραν δύο αποκαλυπτικά ρεπορτάζ του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου στον «Κόσμο του Επενδυτή» και του Νίκου Μελέτη στο «Έθνος» για τα τελευταία τουρκικά πειρατικά ρεσάλτα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και αποκλειστική οικονομική ζώνη στο Καστελλόριζο και στα κυπριακά χωρικά ύδατα ανοιχτά της Πάφου. Οι δύο άξιοι λειτουργοί της ενημέρωσης αποκαλύπτουν πόσο, κάτω από τον πέπλο της απόκρυψης και της συσκότισης που συντηρεί μια διαπλοκή συμφερόντων, έχουν συστηματικά διαβρωθεί κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, μεγάλης οικονομικής και στρατηγικής σημασίας. Η δημοσιογραφική έρευνα του κ. Ν. Μελέτη αποκάλυψε ότι: - Πριν από ένα χρόνο, τουρκικό ερευνητικό σκάφος είχε πραγματοποιήσει παρόμοιες υποβρύχιες έρευνες, πολύ εγγύτερα στο Καστελλόριζο και μάλιστα εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων, όπου πόντισε και καλώδια, αλλά το γεγονός αυτό κρατήθηκε μυστικό από την ελληνική κοινή γνώμη. - Στη νέα φετινή εισβολή, το μισθωμένο από την Άγκυρα και συνοδευόμενο από τουρκικό πολεμικό νορβηγικό ερευνητικό σκάφος παρέμεινε στην πραγματικότητα επί τριήμερο στην περιοχή του Καστελλορίζου, αφού είχαν μεσολαβήσει τα ελληνικά διαβήματα. Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι η «έρευνα ολοκληρώθηκε στην περιοχή που είχε προκαθορισθεί και είναι περιοχή τουρκικής δικαιοδοσίας». (Η εντύπωση που καλλιεργήθηκε στην Ελλάδα με ανακοίνωση και «ερμηνείες» της «εξωτερικής πολιτικής» ήταν ότι ελληνικά διαβήματα προς το Ελσίνκι, την Άγκυρα και τον πλοίαρχο είχαν άμεσο αποτέλεσμα.) - Το νορβηγικό υπουργείο Εξωτερικών απέφυγε να παρέμβει, δηλώνοντας ότι δεν έχει εξουσίες να εκδώσει οδηγίες σε νορβηγικά σκάφη που μετέχουν σε δραστηριότητες θαλάσσιας δικαιοδοσίας άλλων χωρών. (Στην ελληνική κοινή γνώμη είχε καλλιεργηθεί η εντύπωση νορβηγικής ανταπόκρισης στο τηλεφώνημα της υπουργού μας). Προσθέτουμε την πληροφορία ότι μεταξύ Τουρκίας και Νορβηγίας συνάπτεται συμφωνία συνεργασίας στην εκμετάλλευση ενεργειακών πηγών της Τουρκίας, με αφετηρία τον Εύξεινο Πόντο. - Μυστική είχε κρατηθεί από την υπουργό των Εξωτερικών η αξίωση (μεταξύ πόσων και ποιων άλλων;) του Τούρκου ομολόγου της, Μπαμπατζάν, στις πάντοτε εγκάρδιες συναντήσεις τους, να ζητείται η συγκατάθεση της Τουρκίας στη χάραξη της αποκλειστικής οικονομικής αλλά και κάθε θαλάσσιας ζώνης της Ελλάδας, ακόμη και αυτής με τη Λιβύη… - Όπως σωστά επισημαίνει ο κ. Μελέτης, τον ανεξάντλητο ενδοτισμό της ελλαδικής ηγεσίας είχε σηματοδοτήσει στην ΄Αγκυρα, ήδη από το 2006, η υποχώρησή της στην αξίωση να επιβιβασθεί Τούρκος «επιστήμονας» στο ερευνητικό σκάφος «Ποσειδών» που εκτελούσε ερευνητικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου του Κιέλου, στο μέσον του Αιγαίου, ενέργεια που συμβόλιζε δικαίωμα συνδιαχείρισης του Αιγαίου. - Οι δημοσιογραφικές έρευνες των κυρίων Μελέτη και Κωνσταντακόπουλου συμπίπτουν στην αποκάλυψη ότι όταν ξύπνησε η Αθήνα, μετά τις συμφωνίες της κυπριακής κυβέρνησης Παπαδόπουλου με την Αίγυπτο και το Λίβανο για τη χάραξη των ορίων των αντιστοίχων δικαιοδοσιών Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, και άρχισε και η Ελλάδα διαπραγματεύσεις με την Αίγυπτο, σκόνταψε στην παράκληση της Αιγύπτου να εξαιρεθεί «προσωρινά» η περιοχή του Καστελλορίζου. Πρόκειται εδώ για την κορυφαία απόδειξη ότι η τουρκική επιχείρηση πέτυχε ήδη τον στόχο της, να δημιουργήσει σε περιοχές ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων καθεστώς διεθνούς αμφισβήτησης. Προελαύνοντας στη λεωφόρο του ελλαδικού ραγιαδισμού, η Τουρκία έχει καθιερώσει καθεστώς ουσιαστικής συγκυριαρχίας στον εναέριο και το θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου -όπου αεροπορική και θαλάσσια παρουσία της κατά βούλησιν στον αέρα και τα παράλια ελληνικών νησιών γίνεται δεκτή σαν μοιραίο φυσικό φαινόμενο- καθεστώς ουσιαστικού προτεκτοράτου στη Θράκη, με την ανοχή και συνεργασία αιρετών δήθεν εκπροσώπων του ελληνικού λαού και τελικά καθεστώς ομηρίας μιας Ελλάδας έντρομης και περιδεούς ενώπιον του τουρκικού casus belli. Αποκλεισμός του Καστελλορίζου από την ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και εγκλωβισμός του στην τουρκική σημαίνει στην πραγματικότητα απεμπόληση θαλασσίων εκτάσεων μεγάλης οικονομικής (σε ορυκτό πλούτο) αλλά και στρατηγικής σημασίας, επειδή θα απέκοπτε τη Ελλάδα από την Κύπρο και από την ανατολική Μεσόγειο. Στην Κύπρο, επελάσεις τουρκικών πολεμικών που εκδιώκουν ερευνητικά σκάφη από την κυπριακή υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, σε επισήμανση τουρκικών διεκδικήσεων σ' αυτές, αντιμετωπίστηκαν από τον κ. Χριστόφια με ψοφοδεή διαβήματα διαμαρτυρίας στα Ηνωμένα Έθνη. Και -όπως απεκάλυψε ο κ. Κωνσταντακόπουλος - έτοιμη συμφωνία με αμερικανική πετρελαϊκή εταιρεία, που υποστηριζόταν μάλιστα και από την αμερικανική κυβέρνηση, ματαιώθηκε από τη Λευκωσία, σε ένδειξη καλής θελήσεως, κατόπιν βρετανικών πιέσεων. Τουρκικά πολεμικά ασκούν ανεξέλεγκτη πειρατική δράση σε βάρος της κυριαρχίας της Κύπρου, χώρας - μέλους της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, αλλά ο κ. Μεϊμαράκης θύμωσε με τη δήλωση του ομολόγου του της κυβέρνησης Χριστόφια ότι το «ενιαίο αμυντικό δόγμα» είναι ένα «πυροτέχνημα» και ο πρωθυπουργός κ. Καραμανλής δήλωσε, μετά τη συνάντησή του με τον Κύπριο Πρόεδρο, ότι ο «ενιαίος αμυντικός χώρος» ισχύει. Πρόκειται και εδώ για την άσκηση «εξωτερικής πολιτικής», υπό τη νέα μεταλλαγμένη, αντίστροφη ελλαδική εκδοχή της: Της προσπάθειας απόκρυψης από την ελληνική κοινή γνώμη της τραγικής πραγματικότητας ότι υπό το σημερινό τρικομματικό πολιτικό κατεστημένο η Ελλάδα έχει καταστεί το υποπόδιο της Τουρκίας και ο περίγελος των Βαλκανίων.

«Η Ελλάδα πρέπει να απομακρυνθεί από τη Ρωσία»

Ο αναπληρωτής βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Ματ Μπράιζα, λίγο πριν από το τέλος της διοίκησης Μπους, δηλώνει ότι οι ΗΠΑ θα σεβαστούν οποιαδήποτε συμφωνία Ελλάδας-ΠΓΔΜ για το όνομα. Αποδίδει το αδιέξοδο στην εσωτερική πολιτική κατάσταση που επικρατεί στις δύο χώρες, καλεί σε ενεργειακή απομάκρυνση από τη Μόσχα και προτείνει σε Αθήνα και Αγκυρα να απευθυνθούν σε Αμερικανούς εμπειρογνώμονες για τα «προβλήματα του Αιγαίου».

Οι συνομιλίες Χριστόφια-Ταλάτ μπορούν να οδηγήσουν σε επίλυση του Κυπριακού στο ορατό μέλλον;
Τα καλά νέα είναι ότι άρχισαν οι συνομιλίες, έπειτα από πολύ μακρά διακοπή, ανάμεσα στις ηγεσίες των δύο κοινοτήτων. Δεύτερον, είναι σημαντικό ότι οι δύο ηγέτες αποφάσισαν να επικεντρωθούν σε ορισμένα δύσκολα θέματα από την αρχή, όπως για παράδειγμα στη διακυβέρνηση.

Τις τελευταίες μέρες υπάρχει ένταση ανάμεσα σε Λευκωσία και Αγκυρα, λόγω της πραγματοποίησης ερευνών στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κύπρου. Ποια είναι η άποψη της αμερικανικής κυβέρνησης;
Αυτή την περίοδο είμαστε εξ ολοκλήρου προσηλωμένοι στο να γίνει μια κίνηση για τη δημιουργία του κατάλληλου περιβάλλοντος και της ατμόσφαιρας, που θα επιτρέψει στους δύο ηγέτες και τις ομάδες εργασίας των διαφόρων τεχνικών επιτροπών να συνεχίσουν αυτές τις σημαντικές συνομιλίες. Ελπίζουμε ότι δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα που θα εγείρει ένταση, όταν αυτές οι συνομιλίες συνεχίζονται με την προοπτική να είναι παραγωγικές.

Εχετε την πρόθεση να αναμιχθείτε;
Κανένας δεν έκανε έκκληση προς τις ΗΠΑ για να αναμιχθούν. Σ’ όλη τη διάρκεια των συνομιλιών, ειδικά η Κυπριακή Δημοκρατία κατέστησε ξεκάθαρο ότι οι συνομιλίες αυτές θα γίνουν στο νησί από τους Κυπρίους. Υπάρχει η εσφαλμένη αντίληψη στην Κυπριακή Δημοκρατία, καθώς και στην Ελλάδα ότι, κατά κάποιο τρόπο, οι ΗΠΑ και η Τουρκία κάνουν ό,τι κάνουν με στενή συνεργασία. Και συχνά οι δικοί σας άνθρωποι λένε, απλά πείτε στην Τουρκία τι πρέπει να κάνει, της παρέχετε τόση μεγάλη βοήθεια και, ως εκ τούτου, θα σας ακούσουν σε ό,τι τους πείτε. Δεν είναι όμως έτσι.

Αλλά;
Απλώς, έχουμε έναν αριθμό προγραμμάτων συνεργασίας. Η Τουρκία είναι μεγάλη χώρα, δημοκρατική, η οποία έχει εκλέξει τους δικούς της ηγέτες. Και έχει τις δικές της απόψεις για το ποιος είναι ο ρόλος της στον κόσμο. Είναι, επίσης, σύμμαχός μας στο ΝΑΤΟ, αλλά εκείνη λαμβάνει τις δικές της αποφάσεις. Και όπως είδαμε από τις εμπειρίες μας στο Ιράκ, μπορεί να υπάρχουν αποστάσεις μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας. Και οι σχέσεις μας απαιτούν πολλή φροντίδα.

Υπήρξε ένταση και γύρω από το Καστερλόριζο, λόγω των ερευνών νορβηγικού σκάφους τουρκικών συμφερόντων στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Ποια είναι η θέση σας; Θεωρείτε το συμβάν συνέχεια της ιστορίας του Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 1996, στην οποία είχατε αναμιχθεί, με την κρίση των Υμίων;
Υμια/Καρντάκ!

Εσείς λέτε Καρντάκ, όχι εγώ.
Δεν το είπατε εσείς. Εγώ είπα Υμια/Καρντάκ. Η κάθε πλευρά έχει τη δική της ονομασία για το νησάκι. Σωστά;

Ποια είναι η θέση σας;
Δεν έχουμε θέση. Υπάρχει μια αξιοσημείωτη διχογνωμία. Προφανώς γιατί υπάρχει διαφορά. Ετσι, εμείς μπορούμε να προσφέρουμε τις καλές μας υπηρεσίες, αν το ζητήσουν οι δύο πλευρές. Δεν θα μεσολαβήσουμε αυτοβούλως στη διαφορά αυτή. Εχουμε μερικούς αξιόλογους εμπειρογνώμονες. Πολύ σπουδαίους διεθνείς δικηγόρους, εξειδικευμένους στο Δίκαιο της Θάλασσας. Καταπληκτικούς εμπειρογνώμονες, που, αν τους ζητήσουν να εκφέρουν συμβουλή, θα το κάνουν. Δεν έχει ζητηθεί από την ανώτατη πολιτική μας ηγεσία να αναμιχθεί.

Ως προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο….
Ως αμερικανική κυβέρνηση σεβόμαστε βαθύτατα τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Είναι ένας πνευματικός ηγέτης διεθνούς εμβέλειας. Εχει εργασθεί πολύ σκληρά, για να καταστεί οικουμενικός ηγέτης. Εχει πάρει μέρος σε οικουμενικές διασκέψεις και προσπαθεί να ενώσει ανθρώπους διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων. Είναι επίσης υποστηρικτής, παγκοσμίως, της προστασίας του περιβάλλοντος. Πρόκειται για μια πάρα πολύ ισχυρή πνευματική προσωπικότητα, με πολλές αρετές. Τα προβλήματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου πάντα ήταν σημαντικά και αποτελούσαν μέρος της ατζέντας μας.

Εχετε διαπιστώσει κάποια πρόοδο;
Από συνομιλίες που είχα με ανώτερους αξιωματούχους της τουρκικής κυβέρνησης, διαπίστωσα ότι υπάρχει ευρύτερη κατανόηση της σπουδαιότητας επίλυσης του θέματος της Χάλκης.

Ορισμένοι στην ηγεσία της Τουρκίας είναι αφοσιωμένοι πιστοί και αισθάνονται την ανθρωπιστική πλευρά αυτής της υπόθεσης. Γνωρίζουν ότι ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα της Κωνσταντινούπολης είναι η πολυπολιτισμικότητά της.

Και τους είναι πολύ σημαντικός ο σεβασμός της θρησκευτικής ελευθερίας. Ατυχώς, υπάρχουν πολλές απόψεις στην Τουρκία, αφού η πάλη συνεχίζεται ακόμη, για την ταυτότητα της χώρας. Ετσι, οφείλουμε να συνεργαστούμε μέσα σε αυτές τις δυσκολίες.

Μετά την προσφυγή στη Χάγη, παγιώνεται το αδιέξοδο στο πρόβλημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ;
Πρώτον, η διαδικασία Νίμιτς συνεχίζεται. Ακόμη και η κυβέρνηση στα Σκόπια το είπε αυτό. Δεύτερον, νομίζουμε ότι ο πρέσβης Νίμιτς είναι παραγωγικός, παρουσιάζει προτάσεις, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τις ανησυχίες κάθε πλευράς, βήμα προς βήμα.

Το κάνει αυτό επί 18 ολόκληρα χρόνια, χωρίς κανένα αποτέλεσμα…
Μάλιστα! Το κάνει αυτό για πάρα πολλά χρόνια. Αλλά δεν αποτελεί αυτό δική του ευθύνη. Αποτελεί ευθύνη των ενδιαφερόμενων μερών. Είναι καιρός να επιταχυνθούν τα πράγματα. Ολοι μας αντιλαμβανόμαστε πόσο πολύπλοκη είναι η πολιτική κατάσταση και στις δύο χώρες. Οταν έχουμε εκλογές στην Ελλάδα, βλέπουμε τα έντονα αισθήματα των Ελλήνων έναντι του βόρειου γείτονα.

Εκείνο που μπορούμε να πούμε είναι πως το πρόβλημα μπορεί να επιλυθεί, με τρόπο που να μας επιτρέπει να προωθήσουμε την ένταξη στο NATO. Και να μειώσουμε την ένταση.

Η κυβέρνηση στα Σκόπια, τους τελευταίους μήνες, έφερε στη διαδικασία και την αποκαλούμενη «μακεδονική» εθνότητα και γλώσσα. Ποια είναι η θέση σας;
Δεν γνωρίζω πώς μπορεί να επιλυθεί αυτό το θέμα. Εκείνο που μπορώ να πω είναι ότι ο υπουργός Φριντ είναι πολύ ευαίσθητος σ’ αυτό το ζήτημα. Γνωρίζουμε ότι υπάρχει κάτι περισσότερο από τη γλωσσική διαφορά, όταν δηλαδή μιλάμε για τη γλώσσα και την κουλτούρα. Εναπόκειται στα ενδιαφερόμενα μέρη να βρουν τρόπους επίλυσης.

Αν τα ενδιαφερόμενα μέρη καταλήξουν σε μια συμφωνία για το όνομα, εσείς θα την εφαρμόσετε;
Εμείς έχουμε δηλώσει με συνέπεια ότι αν τα μέρη συμβιβασθούν και καταλήξουν σε αμοιβαία αποδεκτή συμφωνία, φυσικά θα πρέπει να το σεβαστούμε. Πρόκειται για διαφορά που έχουν τα μέρη, χωρίς την ανάμιξή μας.

Ως ο κατεξοχήν ειδικός στα θέματα ενεργειακής πολιτικής, πώς βλέπετε την ελληνική στρατηγική στον τομέα αυτό;
Ελπίζουμε ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να εμφανίζεται ως ηγέτιδα στον ενεργειακό τομέα στη ΝΑ Ευρώπη. Ως πύλη εισόδου για την παροχή φυσικού αερίου. Δεν είναι υπόθεσή μας οποιαδήποτε απόφαση πάρει η Ελλάδα για τους αγωγούς.

Εμείς απλώς θέλουμε να συνεργαστούμε με την Ελλάδα. Θέλουμε να τη βοηθήσουμε, να πετύχει τους δικούς της στόχους, μακριά από τη χώρα εκείνη που, ήδη, την εφοδιάζει με το 83% του φυσικού αερίου, που είναι η Ρωσία!

Του Λάμπρου Παπαντωνίου, από την Ουάσινγκτον

Ελεύθερος Τύπος
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=63421

Πούτιν: Ο Σαασκασβίλι μοιάζει με τον Στάλιν

Ο Ρώσος πρωθυπουργός Βλαντίμιρ Πούτιν παρομοίασε σήμερα τον γεωργιανό πρόεδρο Μιχαήλ Σαακασβίλι με τον σοβιετικό δικτάτορα Ιωσήφ Στάλιν, μετέδωσαν ρωσικά πρακτορεία ειδήσεων.

Ο Σαακασβίλι ακολούθησε σταλινικές αρχές στη σύγκρουση του Αυγούστου, με σκόπιμες επιθέσεις, απομακρύνσεις και φόνους πολιτών σε μια προσπάθεια να ξαναπάρει τον έλεγχο της αποσχισθείσας περιοχής της Νότιας Οσετίας.

«Η γεωργιανή κυβέρνηση προσπάθησε να επιλύσει το πρόβλημα της εδαφικής ακεραιότητας με μια διαβόητη στη χώρα μας σταλινική αρχή: Αν δεν υπάρχουν άνθρωποι, δεν υπάρχει πρόβλημα», δήλωσε, σύμφωνα με το Ίντερφαξ, ο Πούτιν σε φόρουμ για ανθρωπιστικά θέματα στην Αγία Πετρούπολη.

Ο Πούτιν και ο Σαακασβίλι αντήλασσαν καυστικά σχόλια καιρό πριν από τον πόλεμο Γεωργίας-Ρωσίας τον Αύγουστο. Η ανταλλαγή αυτή προσήλκυσε την προσοχή του κόσμου μετά τη φερόμενη απειλή του Πούτιν να κρεμάσει τον Σαακασβίλι από τα σε σχόλιά του προς τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_24/11/2008_257494
----------------------------------------------------------------------------------------------
Δεν του έφυγε ο θυμός...

Γιατί θύμωσε ο Αμερικανός πρέσβης

Κυριακή, 30.11.08

Φωνάζει με την πίκρα του απερχόμενου; Εκφράζει πάγιες θέσεις της αμερικανικής διπλωματίας που δεν επηρεάζονται από πολιτικές αλλαγές; Μιλά εξ ονόματος της «βαθιάς διοίκησης Μπους», που θέλει να πλήξει την κυβέρνηση Καραμανλή για το βέτο και τους αγωγούς; Μήπως απλώς λέει δημόσια αυτά που εδώ και καιρό έλεγε σε ιδιωτικές συναντήσεις;

Οι παρεμβάσεις του Αμερικανού πρέσβη κ. Ντάνιελ Σπέκχαρντ τις τελευταίες μέρες για τα χρέη των δημόσιων νοσοκομείων σε αμερικανικές φαρμακοβιομηχανίες, για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και για τα εξοπλιστικά προκάλεσαν στην Αθήνα μπερδεμένες αντιδράσεις: εκνευρισμό για τις πιέσεις να εξοφληθούν παλιά «γραμμάτια» σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία, ανακούφιση γιατί υπενθυμίζεται η δημοφιλής στην κοινή γνώμη απόσταση του κ. Κ. Καραμανλή από την Ουάσιγκτον και την απορία πότε θα φυσήξει ο φρέσκος αέρας του Μπαράκ Ομπάμα πάνω από τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις.

Αρμόδιοι κυβερνητικοί κύκλοι προεξοφλούν ότι ο πρέσβης των ΗΠΑ δεν πρόκειται να μακροημερεύσει εδώ. Υποστηρίζουν ότι είναι «εκλεκτός» του «φίλου των Σκοπίων» κ. Ντάνιελ Φριντ, ο οποίος ήδη μαζεύει τους φακέλους από το γραφείο του στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Και πιστεύουν ότι εκπληρώνει εντολές αξιωματούχων που θέλουν -στο λίγο χρόνο που τους μένει μέχρι την 20ή Ιανουαρίου, όταν ο Τζορτζ Μπους θα παραδώσει την εξουσία- να εκδικηθούν την κυβέρνηση Καραμανλή για την ανυπακοή της στο σχέδιο Ανάν, στο Σκοπιανό, στην ενεργειακή πολιτική. Οι ίδιοι κυβερνητικοί κύκλοι μάλιστα διαβεβαιώνουν ότι μόνο πολιτικά κέρδη αποφέρει η ανάδειξη της ψυχρότητας των σχέσεων του κ. Κ. Καραμανλή με το αμερικανικό σύστημα εξουσίας που σε λίγο καιρό θα αποχαιρετήσει τον κόσμο όλο.

Υπάρχει, ωστόσο, και άλλη ανάλυση. Παράγοντες της ελληνικής διπλωματίας εκφράζουν την ανησυχία τους για το βάθος του ρήγματος στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις και για τις πραγματικές δυνατότητες επούλωσης των τραυμάτων. Λένε, δηλαδή, ότι η γραφειοκρατία είναι εξαιρετικά ισχυρή στην αμερικανική εξωτερική πολιτική, ότι έχει συνέχεια και συνέπεια τέτοια, ώστε δεν θα επηρεαστεί δραματικά από την αποχώρηση της Κοντολίζα Ράις και της ομάδας της. Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, ακόμη και αν υπάρξει νέα σημειολογία στις διμερείς σχέσεις επί των ημερών Ομπάμα, είναι επιπόλαιο να πιστέψει κανείς ότι η Ουάσιγκτον δεν θα ζητεί επιτακτικά την πώληση αμερικανικών οπλικών συστημάτων και δεν θα δυσφορεί με τα ανοίγματα στη Μόσχα ή στο Πεκίνο.

Είναι αλήθεια ότι οι τελευταίες παρεμβάσεις του Αμερικανού πρέσβη έγιναν σε ένα περιβάλλον που ευνοεί δεύτερες σκέψεις για τις προθέσεις του: στον απόηχο δυσμενών για την κυβέρνηση δημοσκοπήσεων, σε συγκυρία δηλαδή πολιτικής αδυναμίας του Μεγάρου Μαξίμου, και παραμονές της επίσκεψης του Κινέζου προέδρου η οποία διαφημίστηκε ως ιστορικής σημασίας και πυροδότησε κύματα «φιλοκινεζισμού» που απλώθηκαν οριζόντια στο πολιτικό προσωπικό. Είναι επίσης αλήθεια ότι το μήνυμα «δώστε τα λεφτά που χρωστάτε στους Αμερικανούς φαρμακοβιομήχανους» ο κ. Ντάνιελ Σπέκχαρντ το έχει μεταφέρει κατ’ επανάληψιν και αρμοδίως προς την κυβέρνηση.

Αλλά έχει διαφορετική πολιτική αξία και δύναμη ένα τελεσίγραφο κεκλεισμένων των θυρών από μία δημόσια σύσταση. Πολύ περισσότερο όταν την επόμενη μέρα θύμισε όλα τα δεινά της ελληνικής οικονομίας, το υψηλό έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα και τη γραφειοκρατία που πλήττει την επιχειρηματικότητα. Πολύ περισσότερο όταν είχε προηγηθεί η υπόδειξή του για επιλογές εξοπλιστικών με κριτήριο τη σχέση «ποιότητας και τιμής», με σαφές υπονοούμενο ότι πρέπει να προτιμηθούν αμερικανικά προϊόντα έναντι ρωσικών και ευρωπαϊκών.

Τι συμβαίνει, λοιπόν, και έγινε τόσο δυσάρεστος ο Αμερικανός πρέσβης; Το βέβαιο είναι ότι μίλησε κατόπιν οδηγιών από την Ουάσιγκτον. Η πορεία των πραγμάτων θα δείξει εάν εκφράζει απλώς το «παλιό» ή αν γνωρίζει το «νέο».

Η υπουργός Εξωτερικών κυρία Ντόρα Μπακογιάννη θα έχει την ευκαιρία την προσεχή εβδομάδα να αποχαιρετήσει την ομόλογό της Κοντολίζα Ράις στο Ελσίνκι, στο περιθώριο της Συνόδου των ΥΠΕΞ του ΟΑΣΕ. Η ελληνική προεδρία του ΟΑΣΕ που θα ξεκινήσει τον Ιανουάριο θα της δώσει την ευκαιρία να έρθει σε άμεση επαφή με την επόμενη ηγεσία της αμερικανικής διπλωματίας που, εκ των πραγμάτων, θα ασχοληθεί με την κρίση στον Καύκασο. Η φιλοδοξία της Αθήνας για μια Σύνοδο Κορυφής στην οποία θα καθίσουν στο ίδιο τραπέζι οι ηγέτες των ΗΠΑ και της Ρωσίας Ομπάμα και Μεντβέντεφ είναι ένας καλός λόγος για να μη θέλει να εγκαταλείψει το ΥΠΕΞ η κυρία Μπακογιάννη, που ενδιαφέρεται αποδεδειγμένα για τα επικοινωνιακά «μπουμ».

Προσδοκίες
Η Αθήνα περιμένει πολλά από την αλλαγή κυβέρνησης στις ΗΠΑ. Τα τηλέφωνα σε ανθρώπους του περιβάλλοντος του Μπαράκ Ομπάμα δίνουν και παίρνουν. Και είναι ήδη στους σχεδιασμούς μια επίσκεψη στην Ουάσιγκτον με αφορμή την επέτειο της 25ης Μαρτίου, όταν παραδοσιακά πραγματοποιείται εορταστική τελετή στο Λευκό Οίκο. Εάν υπάρξει η δυνατότητα για μία -έστω σύντομη- συνάντηση του πρωθυπουργού με τον Μπαράκ Ομπάμα, ο κ. Καραμανλής θα περάσει τον Αταλαντικό. Εάν όχι, θεωρείται βέβαιο από αρμόδιες πηγές ότι η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη θα βρίσκεται εκεί. Και ότι, ανεξαρτήτως του τι πραγματικά θα ειπωθεί ή δεν θα ειπωθεί, το μήνυμα που θα εκπεμφθεί θα είναι πλήρες αισιοδοξίας και αυτοπεποίθησης για την επόμενη μέρα στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις.

Υπάρχουν, πάντως, και απαισιόδοξοι στον κόσμο της ελληνικής διπλωματίας. Εκείνοι που πιστεύουν ότι η θέση της χώρας στον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη βρίσκεται πολύ χαμηλά και ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν κάποιο ρόλο να της αναθέσουν αυτή τη στιγμή, ούτε στα Βαλκάνια ούτε στη Μέση Ανατολή.

Με βάση αυτό το απαισιόδοξο σκεπτικό, η Τουρκία θα είναι και για τη διοίκηση Ομπάμα στρατηγικός εταίρος για τη διαχείριση της κρίσης με το Ιράν, για την απεμπλοκή από το Ιράκ, για τη νέα τάξη πραγμάτων στον Καύκασο, για το διεμβολισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για την προσέγγιση Ισραήλ - Συρίας σε βάρος της Χεζμπολάχ και για τον έλεγχο των ενεργειακών δρόμων.

Πιέσεις για Ελληνες στρατιώτες στο Αφγανιστάν

Η ευφορία της Αθήνας για την εκλογή Ομπάμα δεν αποκλείεται να ανακοπεί βίαια αν ή όταν ζητηθεί επίμονα η αποστολή στρατιωτικής δύναμης στο Αφγανιστάν, όπως προβλέπουν διπλωματικές πηγές.
Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ έχει υποσχεθεί σταδιακή απομάκρυνση των Αμερικανών από το Ιράκ και επίταση της προσπάθειας στο Αφγανιστάν, η επιτυχία της οποίας προϋποθέτει ανθρώπινο δυναμικό, δηλαδή «κρέας για την κρεατομηχανή», σύμφωνα με έκφραση αρμόδιου διπλωμάτη. Ηδη, κορυφαίος Ελληνας πρέσβης έχει εισηγηθεί γραπτώς, σύμφωνα με πληροφορίες, στην ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών ότι πρέπει να αναθεωρηθεί η απόφαση για μη στρατιωτική εμπλοκή στο Αφγανιστάν. Το σκεπτικό του είναι ότι πρόκειται για μονόδρομο και ότι κάποια στιγμή δεν θα είναι ρεαλιστική αυτή η στάση και θα οδηγήσει σε πλήρη απομόνωση στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ. Η συγκεκριμένη εισήγηση μάλιστα λαμβάνει υπ’ όψιν της τη νέα πολιτική πραγματικότητα στις ΗΠΑ και τις δυνατότητες ραγδαίας βελτίωσης των σχέσεων Αθήνας - Ουάσιγκτον.

Κύκλοι του Πενταγώνου απαντώντας σε σχετική ερώτηση του ΕΤ.Κ απέκλεισαν κατηγορηματικά αυτό το ενδεχόμενο, εκφράζοντας μάλιστα εκνευρισμό για τη συγκεκριμένη εισήγηση. Δεν είχαν, πάντως, απάντηση για το πώς και με ποιο κόστος θα αποκρουσθεί το αναμενόμενο από πολλές πλευρές αίτημα που δεν αποκλείεται να τεθεί ταυτοχρόνως από τους δημοφιλείς εδώ Μπαράκ Ομπάμα και Νικολά Σαρκοζί.

Η Γαλλία, σε επίπεδο ΥΠΕΞ και Αμυνας, έχει ήδη θέσει το θέμα της αποστολής δυνάμεων στο Αφγανιστάν από όλους τους εταίρους και συμμάχους. Και δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι κορυφαίο θέμα στην ατζέντα Ομπάμα-Σαρκοζί, όταν συναντηθούν για πρώτη φορά επισήμως, θα είναι η διαμόρφωση κοινού σχεδίου δράσης για την καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας, αρχής γενομένης από το Αφγανιστάν. Σε μια τέτοια περίπτωση, δεν είναι απίθανο να διαμορφωθεί ένα νέο δόγμα κατά το οποίο «όποιος δεν είναι μαζί» τους, το λιγότερο, δεν θα είναι εγκάρδιος φίλος τους…

ΣΠΑΝΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ

Ελεύθερος Τύπος
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=63392

Ξεκίνησε Ομπάμα και έγινε... Μπους

Η περίοδος χάριτος που απολάμβανε ο πρωθυπουργός της Τουρκίας φαίνεται ότι τελειώνει- Διχογνωμία με τον πρόεδρο Αμπντουλάχ Γκιουλ για το Κουρδικό

Των GUΙLLΑUΜΕ ΡΕRRΙΕR και SΟΡΗΙΕ SΗΙΗΑΒ

ΕΧΕΙ ΦΘΑΣΕΙ το τέλος της περιόδου χάριτος που απολάμβανε επί τόσα χρόνια ο τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. «Ανέβηκε στην εξουσία σαν τον Ομπάμα,έγινε σαν τον Μπους», είπε ο Φέχμι Κόρου, αρθρογράφος στη φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Γενί Σαφάκ», στη διάρκεια μιας τηλεοπτικής συζήτησης. Η παρομοίωση αυτή, από τα χείλη ενός παραδοσιακού υποστηρικτή της πολιτικής
του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), έκανε αίσθηση. «Αυτό που ήθελα να πω», διευκρίνισε ο Κόρου, «είναι ότι ο Ερντογάν,ο οποίος είχε κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές το 2002,δεν μπόρεσε να εκλεγεί βουλευτής πριν από το 2003.Το κράτος πολλαπλασίασε τα εμπόδια στον δρόμο του,όπως συμβαίνει με τους μαύρους στις ΗΠΑ.Συνεπώς,ανέβηκε σαν ένας τούρκος Ομπάμα.Σήμερα,ακολουθεί το είδος της πολιτικής που ακολούθησε ο Μπους στο Ιράκ.Ιδίως στο κουρδικό ζήτημα».

Η προαναφερόμενη κριτική του Φέχμι Κόρου εξόργισε τον Ερντογάν. Διότι ο αρθρογράφος είναι παιδικός φίλος του προέδρου Αμπντουλάχ Γκιουλ, με τον οποίο έχει διατηρήσει στενή σχέση και η μικρή αυτή φράση μοιάζει να απεικονίζει την έντονη διαφωνία ανάμεσα στις δύο κορυφές του κράτους, κυρίως στο κουρδικό ζήτημα. Τη στιγμή που ο πρόεδρος εγκαινιάζει μια διπλωματική προσέγγιση με τους Κούρδους του Ιράκ, ο πρωθυπουργός ριζοσπαστικοποιεί τα λόγια του, υιοθετώντας τα συνθήματα των εθνικιστών. «Εμείς λέμε:“Ενα έθνος,μία σημαία,μία πατρίδα και ένα κράτος”. Οσοι δεν συμφωνούν θα έπρεπε να φύγουν», δήλωσε στις 3 Νοεμβρίου. Τεράστια απομάκρυνση από την ιστορική ομιλία που είχε εκφωνήσει το 2005 στο Ντιγιάρμπακιρ, στην οποία είχε παραδεχτεί την ύπαρξη του «κουρδικού προβλήματος που δεν μπορεί να λυθεί παρά με περισσότερη δημοκρατία» .

Πρόσφατα, επίσης, υπερασπίστηκε έναν παράφρονα ο οποίος άνοιξε πυρ εναντίον μιας ομάδας κούρδων διαδηλωτών στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης. Αυτή η αλλαγή τόνου επιφύλαξε στον Ερντογάν παγερή υποδοχή στη διάρκεια της τελευταίας περιοδείας του στη Νοτιοανατολική Τουρκία, ενώ το κόμμα του προετοιμάζεται για μια σκληρή μάχη στις δημοτικές εκλογές που θα διεξαχθούν τον Μάρτιο του 2009. Η εφημερίδα της Αριστεράς «Ταράφ», μάλιστα, τον κατηγόρησε ότι έχει γίνει «ο πρωθυπουργός των στρατηγών». Ο Ερντογάν απαντά στους επικριτές του όπως το συνηθίζει, με σχέσεις δύναμης. Στις αρχές του Νοεμβρίου, οι πρωθυπουργικές υπηρεσίες αφαίρεσαν τις διαπιστεύσεις επτά δημοσιογράφων με το δικαιολογητικό ότι δημοσίευαν «ψεύδη». Το 2007, όταν μια σατιρική εφημερίδα τον παρουσίασε σαν μια γάτα παγιδευμένη σ΄ ένα κουβάρι μαλλί, φρόντισε ώστε ο γελοιογράφος να καταδικαστεί να πληρώσει ένα μεγάλο χρηματικό πρόστιμο.

«Εφαρμόζει μια πολύ προσωπική διαχείριση της εξουσίας, αλλά τον δεχόμαστε όπως είναι», λέει διστακτικά ο Γιασάρ Γιακίς, βουλευτής και μέλος της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων. «Στην πρώτη του θητεία, σχημάτιζε ντουέτο με τον Γκιουλ,που είναι λίγο μεγαλύτερος σε ηλικία από αυτόν και που πάντα προσπαθούσε να τον κάνει ηπιότερο», λέει ο Μεχμέτ Ντιλγκέρ, πρώην βουλευτής του ΑΚΡ ο οποίος εγκατέλειψε το κόμμα το 2007. «Ο Ερντογάν βράζει, δεν διαθέτει πολλή υπομονή,θέλει να λέει πάντα την τελευταία λέξη και έχει ένα ύφος σαν να βγάζει κήρυγμα. Κάνει κουταμάρες επειδή λέει αυτά που σκέφτεται,αλλά και αυτά που δεν σκέφτεται». Η φρασεολογία του από τις γειτονιές της Κωνσταντινούπολης και οι τρόποι του, καμιά φορά άξεστοι, καταρρίπτουν συχνά τα τουρκικά πολιτικά ήθη. «Στην Τουρκία,αυτό αρέσει σε ορισμένους ανθρώπους που έχουν ανάγκη από ένα βοσκό· κι ας είναι εκείνος που θα τους οδηγήσει προς το σφαγείο» , προσθέτει ο Ντιλγκέρ. Η εκλογική νίκη του ΑΚΡ, τον Ιούλιο του 2007, ενίσχυσε τον πρωθυπουργό και την εξουσία που ασκεί στο κυβερνών κόμμα. Και η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου εφέτος το καλοκαίρι να μη διαλυθεί το κόμμα δεν προκάλεσε το ηλεκτροσόκ που αναμενόταν. Σύμφωνα με μερικούς αναλυτές, μπορεί ακόμη και να είχε βρεθεί ένας συμβιβασμός με τον στρατό. Μετά την εκλογική νίκη του 2007, η κυβέρνηση έχει κάνει λίγες παραχωρήσεις στον τομέα των μεταρρυθμίσεων που είναι αναγκαίες στο πλαίσιο της ένταξης στην ΕΕ, καταλήγοντας να απογοητεύσει τους φιλελεύθερους διανοούμενους οι οποίοι ως τότε υποστήριζαν τη δράση του. «Είχα επικρίνει την έλλειψη ειλικρίνειάς του την εποχή της μεταρρύθμισης του άρθρου 301 του Ποινικού Κώδικα» άρθρο που περιόριζε την ελευθερία έκφρασης τιμωρώντας την «προσβολή της τουρκικής ταυτότητας»-, λέει ο Κόρου. Η αναθεώρηση του Συντάγματος και η τύχη της κουρδικής και της αλεβιτικής μειονότητας, για παράδειγμα, παραμένουν ακόμη μετέωρα. Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, τα δύο ή τρία τελευταία χρόνια υπάρχουν ελάχιστες συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή ή στα πέριξ της για τις οποίες δεν έχει προσφέρει τις καλές της υπηρεσίες η Τουρκία. Η συροϊσραηλινή, η ινδοπακιστανική, η αφγανοπακιστανική ή η σύγκρουση στον Καύκασο δέχτηκαν τις διαμεσολαβητικές προσπάθειες των «μεταϊσλαμιστών» κυβερνώντων της Αγκυρας. Ομως αυτοί δεν έχουν λάβειή δεν έχουν λάβει ακόμη- εύσημα για τούτες.

Η συμβολή τους στο ξεπάγωμα των σχέσεων μεταξύ Συρίας και Ισραήλ χειροκροτήθηκε, αλλά οι προσκλήσεις που απηύθυναν σε «παρίες», όπως ο επικεφαλής της Χαμάς Χαλέντ Μεσάαλ ή ο πρόεδρος του Σουδάν Ομάρ Χασάν αλ Μπασίρ, προκάλεσαν αντιδράσεις. Οι ελπίδες της Αγκυρας ότι αυτοί οι δύο θα άμβλυναν ως αποτέλεσμα τη στάση τους διαψεύστηκαν. Το ίδιο συνέβη με τον ιρανό πρόεδρο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, ο οποίος προσκλήθηκε στην Τουρκία τον Αύγουστο και επωφελήθηκε κυρίως για να εδραιώσει τις θέσεις του στο εσωτερικό του Ιράν. Ο νέος αυτός διπλωματικός ακτιβισμός του Ερντογάν αντιμετωπίζεται με αισιοδοξία στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο. Το κύριο πλεονέκτημα της υβριδικής αυτής χώρας που είναι η Τουρκία- η ικανότητά της να συνδιαλέγεται με όλο τον κόσμο- ενισχύεται από την αναμενόμενη ανάσα που φέρνει η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα στις ΗΠΑ.

Η πολυδάπανη εθνική υπερηφάνεια

ΔΕΝ ΛΕΙΠΟΥΝ τα σχετικά με τις τουρκικές φιλοδοξίες προβλήματα. Η χώρα έκανε δαπανηρές προσπάθειες προκειμένου να εκλεγεί μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ τον Οκτώβριο. Αυτό όμως στις ψηφοφορίες θα την αναγκάσει να δυσαρεστήσει είτε τις ΗΠΑ είτε τη Ρωσία, ενώ επιθυμεί να τα έχει εξίσου καλά και με τις δύο. Η Τουρκία επιθυμούσε την έδρα αυτή λόγω «απλής εθνικής υπερηφάνειας», όπως υποστηρίζει ο αναλυτής Γκάρεθ Τζένκινς; Το άνοιγμά της με την ίδρυση διαφόρων πρεσβειών στην Αφρική και στην Ασία ξεπερνά τις ικανότητές της, τουλάχιστον σε επίπεδο πείρας.

Ωστόσο, αυτή η αναζήτηση διεθνούς βαρύτητας απορρέει από δύο επιτακτικά στοιχεία: την ανάγκη να σταθεροποιηθεί το περιφερειακό περιβάλλον της Τουρκίας για λόγους οικονομικούς και, ακόμη περισσότερο, την επιθυμία να εξασφαλίσει την ευρύτερη δυνατή υποστήριξη στο κουρδικό ζήτημα, το κύριο πρόβλημά της. Αυτό που εδραιώνει την προσέγγιση της Τουρκίας με τη Συρία και το Ιράν είναι η σιωπηρή τους συνέργεια εναντίον όλων των κούρδων αυτονομιστών.

Στις 19 του Νοεμβρίου δημιουργήθηκε στη Βαγδάτη μια «επιτροπή κατά των κούρδων ανταρτών του ΡΚΚ» μεταξύ Αμερικανών, Τούρκων και Ιρακινών, στην οποία μετέχει για πρώτη φορά ένας εκπρόσωπος της αυτόνομης περιοχής του ιρακινού Κουρδιστάν, με την οποία αρνιόταν να συνεργαστεί ως τότε η Αγκυρα. Αυτό τροφοδοτεί την ελπίδα ότι οι τούρκοι ιθύνοντες θα καταφέρουν κάποτε να χειριστούν τις εσωτερικές τους διαμάχες, κυρίως με τους Κούρδους, χρησιμοποιώντας την ίδια σύνεση που εφαρμόζουν εκτός των συνόρων τους.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=244708

Το αδιέξοδο

Γιάννης Καρτάλης

Πραγματοποιείται αύριο στην Κωνσταντινούπολη η 41η(!) διερευνητική ελληνοτουρκική συνάντηση για τα γνωστά προβλήματα στο Αιγαίο και διερωτάται κανείς τι πραγματικά μπορούν να συζητούν τόσο καιρό οι εκπρόσωποι των δύο χωρών, όταν είναι γνωστό ότι όχι μόνο δεν έχει σημειωθεί καμία απολύτως πρόοδος, αλλά, όπως δείχνουν και οι πρόσφατες προκλήσεις της Αγκυρας τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, η ένταση επανέρχεται μέσα σ΄ ένα κλίμα απάθειας της κοινής γνώμης, η οποία φαίνεται (με τη βοήθεια των γνωστών τηλεπαραθύρων) να ενδιαφέρεται μόνο για τα κατορθώματα των καλογήρων του Αγίου Ορους. Ανάλογη είναι και η πορεία των επαφών των κκ. Χριστόφια και Ταλάτ στη Λευκωσία, όπου κάθε φορά που συναντώνται αντί να σημειώνεται κάποια έστω και μικρή προσέγγιση αντιθέτως επιβεβαιώνεται το χάσμα των διαφορετικών απόψεων. Η ελπίδα που είχε δημιουργηθεί ότι μετά την επικράτησή του απέναντι στο κεμαλικό κατεστημένο ο κ. Ερντογάν θα αντιμετώπιζε τις σχέσεις με την Ελλάδα μέσα από μια νέα οπτική κατέρρευσε. Ετσι, το πάνω χέρι στα θέματα αυτά συνεχίζουν να έχουν οι στρατιωτικοί, με αποτέλεσμα να επιχειρείται να στηθεί και πάλι στο Αιγαίο το γνωστό από το παρελθόν σκηνικό έντασης. Το πρόβλημα όμως είναι ότι, πέρα από τον κίνδυνο να δημιουργηθεί μια νέα εστία ανάφλεξης, δεν έχει βρεθεί ως σήμερα ένας κοινός τρόπος προσέγγισης για την επίλυση των γνωστών προβλημάτων. Τη στιγμή μάλιστα που έχουν πάψει να ισχύουν τα παλαιά δεδομένα στο Δίκαιο της Θάλασσας και η έννοια της υφαλοκρηπίδας έχει ουσιαστικά αντικατασταθεί από την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) των 200 ναυτικών μιλίων. Και μπορεί η Ελλάδα να μη θέτει ζήτημα ΑΟΖ στο Αιγαίο για να αποφύγει περαιτέρω εντάσεις, παραμένει όμως το γεγονός ότι η Τουρκία δεν αποδέχεται ούτε τις παλαιότερες ρυθμίσεις για το δικαίωμα να έχουν τη δική τους υφαλοκρηπίδα τα νησιά.

Γίνεται έτσι φανερό ότι οι διμερείς επαφές για την επίλυση του θέματος δεν οδηγούν πουθενά και μόνο μια κοινή προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης θα μπορούσε να διευθετήσει το ζήτημα. Μόνο που η Αγκυρα δεν θέλει να ασχοληθεί η Χάγη μόνο με την υφαλοκρηπίδα, αλλά με το σύνολο των προβλημάτων, όπως το εύρος του εναέριου χώρου, η στρατιωτικοποίηση των νησιών και η οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων βορείως της Δωδεκανήσου. Για να υπάρξει όμως κάποιος συμβιβασμός γύρω από μια κοινή πλατφόρμα για την προσφυγή απαιτείται η αναγκαία πολιτική βούληση και από τις δύο πλευρές. Και είναι προφανές ότι όλα αυτά τα χρόνια η βούληση αυτή δεν έχει εκδηλωθεί. Γι΄ αυτό συνεχίζεται το αδιέξοδο και θα συνεχίζεται όσο οι δύο κυβερνήσεις εμμένουν στις γνωστές αγεφύρωτες θέσεις τους. Οπως και θα συνεχίζεται το αδιέξοδο στο Κυπριακό αν δεν συνειδητοποιήσουν οι δύο κοινότητες ότι θα πρέπει να προβούν σε σημαντικές αμοιβαίες υποχωρήσεις (και κυρίως οι Τουρκοκύπριοι να απογαλακτιστούν από την Αγκυρα), αν θέλουν να έχουν ένα κοινό μέλλον. Ειδάλλως θα είναι καλύτερα να χωρίσουν τα τσανάκια τους και οι Ελληνοκύπριοι να φροντίσουν να κερδίσουν όσο περισσότερα μπορούν στο εδαφικό.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=244816

ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΖΩΝΕΣ ΚΑΙ ΦΟΒΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ (ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ ΣΕΛ 26)

http://www.army.gr/dimosieuseis/hmerisios/imerisiosfiles/20081129/20.jpg

Συνάντηση Αλαβάνου- Χριστόφια

Εχει μεγάλη σημασία να αντιμετωπιστεί η επιθετικότητα και προκλητικότητα της Τουρκίας, τόνισε ο Αλέκος Αλαβάνος μετά από συνάντηση αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ με τον πρόεδρο της Κύπρου Δημήτρη Χριστόφια.

Στις δηλώσεις του ο κ. Αλαβάνος, τόνισε ότι είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον η συζήτηση με τον κ. Χριστόφια και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει τις προσπάθειες του προέδρου της Κύπρου για λύση. Και ο ίδιος και η πολιτική που ακολουθεί είναι ένας συνδυασμός παραγόντων που συνιστούν εμμονή σε αξίες και αρχές, ιδιαίτερη σημασία στην αλληλεγγύη και συμβίωση των πολιτών, σημασία στην εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ιδίως του ευρωπαϊκού κεκτημένου και ο ρεαλισμός.

Ο κ. Αλαβάνος τόνισε πως πρέπει να στηρίξουμε ένα πρόβλημα που τόσα χρόνια είναι αδύνατον να λυθεί και πρόσθεσε ότι πρέπει να υπάρξει ώθηση για τη λύση του.

Τέλος, υπογράμμισε ότι έχει μεγάλη σημασία να αντιμετωπιστεί η επιθετικότητα και προκλητικότητα της Τουρκίας. Πρέπει να αξιοποιηθούν όλες οι δυνατότητες ειδικά στην Ευρωπαϊκή Ενωση, λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία που αποδίδει η Τουρκία στην ένταξη στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
http://www.ana.gr/anaweb/user/showplain?maindoc=7083884&maindocimg=6871041&service=101
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Μερικοί ζούνε στον κόσμο τους! Χάνει κανείς τα λόγια του...

ΟΠΑΠ: Θωρακισμένος και έτοιμος για Τουρκία

Θωρακισμένος στην οικονομική ύφεση είναι ο ΟΠΑΠ, όπως τόνισε ο διευθύνων σύμβουλος του οργανισμού κ.Χρ.Χατζηεμμανουήλ μιλώντας στο Reuters, ενώ ο ίδιος απέκλεισε το ενδεχόμενο εξαγοράς σε απομακρυσμένες γεωγραφικά περιοχές ή στον τομέα του καζίνο.

Ο διευθύνων σύμβουλος του Oργανισμού κ. Χρ.Χατζηεμμανουήλ.

O κ.Χατζηεμμανουήλ επανέλαβε το ενδιαφέρον για την αγορά της Τουρκίας και την ιδιωτικοποίηση της κρατικής λοταρίας και είπε ότι εάν η κοινοπραξία που έχει συσταθεί με τον επιχειρηματικό όμιλο Dogus, που κατέχει την Garanti Bank, την FIBA και τη κατασκευαστική Αlarko, αναλάβει την άδεια της λοταρίας θα υλοποιηθούν υψηλές επενδύσεις.

Επίσης προσέθεσε ότι είναι δύσκολο οι δραστηριότητες στην Τουρκία να σημειώσουν κέρδη από την αρχή, καθώς ο ΟΠΑΠ θα χρειαστεί σημαντικές επενδύσεις, προκειμένου να εγκαταστήσει τις απαραίτητες υποδομές.

«Τον πρώτο χρόνο, θέλεις υψηλές κεφαλαιουχικές δαπάνες, οι οποίες καλύτερα να γίνουν με κάποια ταχύτητα, παρά να γίνουν σε ένα βάθος χρόνου, γιατί είναι περιορισμένος ο χρόνος της σύμβασης και πρέπει να αποδώσει το μάξιμουμ σε όλα τα χρόνια,» είπε ο διευθύνων σύμβουλος.

Τέλος σχετικά με τις εγχώριες δραστηριότητες του ΟΠΑΠ προειδοποίησε ότι το 2009 θα είναι από μακροοικονομική άποψη μια δύσκολη χρονιά αλλά είναι αισιόδοξος για τις επιδόσεις του οργανισμού. Η παγκόσμια ύφεση θα επηρέαζε το βασικό παιχνίδι αθλητικού στοιχηματισμού, το Πάμε Στοίχημα, μόνο για κάποιους μήνες, αν το επηρέαζε τελικά, ενώ η εξαιρετική ανάπτυξη του Kino, σχεδόν το ήμισυ των συνολικών εσόδων της εταιρείας, θα είναι η μεγάλη άμυνα της εταιρείας το 2009.
http://www.naftemporiki.gr/news/redirstory.asp?id=1597838

Εισαγωγικό μήνυμα διαχειριστή

Σε αυτό το νέο μπλογκ θα αναφερθούμε σε ειδήσεις και στοιχεία που συμβάλουν στην ενημέρωση φίλων που ενδιαφέρονται για τα επερχόμενα γεγονότα που προέβλεψε ο άγιος γέροντας Παΐσιος.
Θα προσπαθήσω να το κάνω αυτό με υπευθυνότητα ώστε με ψυχραιμία να αντιμετωπίσουμε τα γεγονότα όταν αυτά έρθουν.

Η Παναγία να φυλάει το έθνος των Ελλήνων και στην ειρήνη και στον πόλεμο!

Προσεχώς!