«Πρόεδρος-βιτρίνα» ο Ομπάμα!

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες τους δεν φαντάζονταν τα εξήντα εκατομμύρια Αμερικανοί που τον ψήφισαν ότι ο Μπαράκ Ομπάμα θα έδειχνε τόσο μεγάλη περιφρόνηση προς τον πόθο τους για «Αλλαγή» και ότι θα σχημάτιζε μια κυβέρνηση αποτελούμενη αποκλειστικά από ανθρώπους που πρεσβεύουν τα εντελώς αντίθετα από όσα ο ίδιος υποσχόταν προεκλογικά. Ούτε ένας -μα κυριολεκτικά ούτε ένας!- προοδευτικός Δημοκρατικός δεν συμπεριλαμβάνεται στους υπουργούς που έχει ανακοινώσει και ήδη έχει καλύψει όλα τα σημαντικά πόστα. Αυτά που απομένουν είναι άνευ σημασίας. Οι επιλογές του είναι ανατριχιαστικές. Ο ίδιος δήλωνε ότι ήταν αντίθετος στον πόλεμο για την υποδούλωση του Ιράκ, αλλά παρέδωσε ήδη το Πεντάγωνο στον υπουργό Αμυνας που διόρισε ο... Τζορτζ Μπους, στον... Ρεπουμπλικανό (!) Ρόμπερτ Γκέιτς, φανατικό υποστηρικτή της κατοχής του Ιράκ, φυσικά. Σαν να μην έφτανε αυτό το πολιτικό έγκλημα, διόρισε και σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας τον απόστρατο στρατηγό των πεζοναυτών και πρώην διοικητή του ΝΑΤΟ Τζέιμς Τζόουνς, άλλο γνωστό «γεράκι» που δεν ανήκει καν ούτε αυτός στο Δημοκρατικό Κόμμα. Ολο το υπουργείο Αμυνας δηλαδή παραδόθηκε στους μηχανισμούς που έχουν στήσει ο Τσένι, ο Ράμσφελντ, ο Γούλφοβιτς και όλα τα αιμοσταγή νεοσυντηρητικά στοιχεία των κυβερνήσεων Μπους. Παρέμεινε «άβατο» για τους Δημοκρατικούς.

Φρίκη προκάλεσε και η επιλογή από τον Ομπάμα της Χίλαρι Κλίντον για τη θέση της υπουργού Εξωτερικών. Ως αφοσιωμένη σύμμαχος του Αμερικανοεβραϊκού λόμπι, η Χίλαρι όχι μόνο είναι φανατικά υπέρ της κατοχής του Ιράκ, αλλά είναι αυτή επιπλέον που απείλησε να «εξαφανίσει» το Ιράν με πυρηνικά όπλα, τη στιγμή που ο Ομπάμα υποτίθεται ότι τασσόταν υπέρ του διαλόγου με την Τεχεράνη!

Οικτρά διαψεύστηκαν και οι ελπίδες που είχαν γεννήσει προεκλογικές τοποθετήσεις του Ομπάμα περί μιας πιο ισορροπημένης πολιτικής του στο Μεσανατολικό. Από εκεί που υποτίθεται ότι υπήρχαν «κίνδυνοι φιλοπαλαιστινιακής εκτροπής» της πολιτικής του προέδρου Ομπάμα, αυτός το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να διορίσει προσωπάρχη του Λευκού Οίκου, θέση εξαιρετικής σημασίας στις ΗΠΑ, τον Εμάνιουελ Ραμ, έναν ακραίο και σκληρό Αμερικανοεβραίο, φανατικό σιωνιστή εκ πεποιθήσεως που πήγε οικειοθελώς και υπηρέτησε στον ισραηλινό στρατό χωρίς να έχει καμία υποχρέωση.

Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας είναι πλέον βέβαιο με τους διορισμούς αυτούς ότι εξουδετερώθηκε ακόμη και ο αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν και ότι θα πάμε σε μια εξωτερική αμερικανική πολιτική εξίσου επιθετική με εκείνη του Μπους, χωρίς τις φραστικές ακρότητες των Τσένι, Ράμσφελντ και Γούλφοβιτς, τους οποίους θα αντικαταστήσουν οι εξίσου πολεμοκάπηλοι Χίλαρι Κλίντον, Ρόμπερτ Γκέιτς και Τζέιμς Τζόουνς. Δυστυχώς, ο πλανήτης ολόκληρος που είχε ελπίδες για καλύτερες μέρες μετά τη νίκη του Ομπάμα, δεν έχει να ελπίσει τίποτα πλέον. Το παραμύθι τελείωσε.

Μόνο σε ζητωκραυγές δεν ξέσπασε η Κοντολίζα Ράις που θα την αντικαταστήσει η Χίλαρι Κλίντον, αλλά οι επευφημίες της έδειξαν τον άκρατο ενθουσιασμό της: «Η Χίλαρι μου αρέσει πολύ, έχει εργαστεί σκληρά γι αυτή τη χώρα και θα φέρει τρομερή ενέργεια, εξυπνάδα και τεχνογνωσία στο υπουργείο Εξωτερικών!» δήλωσε χαρακτηριστικά η Ράις μόλις επισημοποιήθηκε ο διορισμός της Χίλαρι.

Ενθουσιασμένο ήταν και το συντηρητικό βρετανικό περιοδικό «Εκόνομιστ», το οποίο έγραφε χαρακτηριστικά σε κύριο άρθρο του την περασμένη εβδομάδα αναφερόμενο στις επιλογές προσώπων που θα στελεχώσουν την κυβέρνηση του Ομπάμα: «Οι επιλογές του είναι καθησυχαστικές ειδικά για εκείνους που φοβούνταν στροφή προς τα αριστερά».

Οσο για τη δικαιοσύνη και την οικονομία, που αφορούν κυρίως το εσωτερικό των ΗΠΑ, ούτε εκεί ο Ομπάμα έβαλε κάποιον δικό του άνθρωπο - τις εκχώρησε ολοκληρωτικά σε υπουργούς των κυβερνήσεων του Μπιλ Κλίντον!

ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
Αβουλο όργανο του κατεστημένου

Συμβιβάστηκε και παρέδωσε τα πάντα σε εκπροσώπους του κατεστημένου ο Ομπάμα, όπως φαίνεται από τους διορισμούς που έκανε. Ούτε ένας προοδευτικός υπουργός δεν υπάρχει στην κυβέρνησή του! Πρώτη φορά ένας πρόεδρος των ΗΠΑ απογοητεύει τόσο πολύ τους υποστηρικτές του πριν καν αρχίσει επίσημα την προεδρική του θητεία! Νεκρό γεννήθηκε το όραμα της Αλλαγής που καλλιέργησε ο Ομπάμα και το οποίο τον έφερε στην εξουσία. Αποδεικνύεται ότι έχουμε να κάνουμε με έναν «πρόεδρο-βιτρίνα» που εξελέγη για τις δημόσιες σχέσεις της Αμερικής, με μοναδικό στόχο να βελτιώσει την εικόνα των ΗΠΑ στον κόσμο, χωρίς όμως αλλαγή πολιτικής.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&tag=8397&pubid=1944824#

Η Τουρκία στο Συμβούλιο Ασφαλείας

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου
mignatiou@aol.com

Από την 1η Ιανουαρίου 2009 και για δύο χρόνια, η Τουρκία θα αποτελεί μέλος του κλειστού κλαμπ των 15 χωρών, που συγκροτούν το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

Πρόκειται για μία σοβαρότατη εξέλιξη, και ταυτόχρονα άκρως αρνητική, είναι δε μία τεράστια διπλωματική ήττα για την Ελλάδα και για την Κύπρο, οι οποίες για τους επόμενους 24 μήνες θα δεινοπαθήσουν, παρά την υπόγεια συμφωνία της Αθήνας με την Αγκυρα να μη χρησιμοποιηθεί το διεθνές αυτό βήμα στην αντιπαράθεσή τους. Η Τουρκία είναι, λοιπόν, μέλος του Σ.Α., άσχετα αν κατέχει το 40% του εδάφους κράτους-μέλους του Διεθνούς Οργανισμού, άσχετα εάν παραβιάζει με τον πλέον επαίσχυντο τρόπο τα ψηφίσματα του εκτελεστικού οργάνου του ΟΗΕ, το οποίο υποτίθεται τάχθηκε να υπηρετεί...

Ως χώρα μέλος του Σ.Α., πρέπει να 'ναι παράδειγμα προς μίμηση σε όλα τα επίπεδα. Δεν είναι, βέβαια, ούτε θα γίνει... Πώς να είναι συνεπής με τον Καταστατικό Χάρτη, όταν οι στρατιώτες και οι αστυνομικοί της βασανίζουν και σκοτώνουν υπηκόους της, όταν τα αεροπλάνα της βομβαρδίζουν στα τυφλά πόλεις και χωριά της νοτιοανατολικής Τουρκίας, όταν στην Κύπρο έχουν επιβάλει ένα απαίσιο κατοχικό καθεστώς, με τη βοήθεια του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον.

Την περασμένη Δευτέρα, ο αρχηγός των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, έστειλε πολεμικό πλοίο στη θαλάσσια περιοχή της Λεμεσού, με στόχο την παρενόχληση δύο ερευνητικών σκαφών, εκμισθωμένων από την κυπριακή κυβέρνηση, για εντοπισμό φυσικού αερίου και κοιτασμάτων πετρελαίου. Ο Τούρκος πλοίαρχος απαίτησε με θράσος την απομάκρυνση των πλοίων.

Η ψύχραιμη στάση της Λευκωσίας, η οποία παρεξηγήθηκε ως άτακτη υποχώρηση, βοήθησε να αποφευχθεί θερμό επεισόδιο, καθώς προτιμήθηκε να μην τεθεί σε κίνδυνο η ειρήνη στο νησί. Το ίδιο διάστημα, οι προκλήσεις στο Αιγαίο έφτασαν στο ζενίθ, και είναι νωπή η πολεμοκάπηλη στάση του τουρκικού ναυτικού στην περιοχή του Καστελλόριζου. Η ελληνική κυβέρνηση διατήρησε μία στάση χαμηλών τόνων, ίσως αναγνωρίζοντας ότι η συνεχής τριβή με τα σκάνδαλα, την αποδυνάμωσε και στο εξωτερικό και έχει μειώσει τις αντιστάσεις της.

Η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν δεν είναι αξιόπιστος γείτονας. Παραμένει μία προβληματική χώρα. Η διαρκής παγκόσμια οικονομική αναταραχή απέδειξε πως στηρίζεται σε πήλινα πόδια, αφού χρειάστηκε τη βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για να μην καταρρεύσει. Παρ’ όλο αυτά, και στον νέο προϋπολογισμό του κράτους -και παρά περί του αντιθέτου υποσχέσεις προς την Ε.Ε.- τα κονδύλια για τις Ενοπλες Δυνάμεις ξεπερνούν κάθε προηγούμενη χρονιά.

Η ιστορία έχει αποδείξει πως χώρες, όπως η Τουρκία, όπου η αβεβαιότητα κυριαρχεί στο πολιτικό και στρατιωτικό κατεστημένο, είναι εξαιρετικά επικίνδυνες. Η στάση της στις συνομιλίες για την Κύπρο, έχει ξεπεράσει κάθε όριο αρνητισμού και αδιαλλαξίας. Ολες οι αναφορές που φεύγουν από πρεσβείες στη Λευκωσία ομιλούν για αλλαγή στις τουρκικές θέσεις και πρόταξη της εισήγησης για δημιουργία δύο κρατών.

Αναφορικά με την Ελλάδα, η Αγκυρα θα παίξει άγρια το θέμα των μειονοτήτων. Χρησιμοποιώντας τη θέση της στο Σ.Α. του ΟΗΕ και το γνωστό τσιράκι της στον ΟΑΣΕ, θα επιχειρήσει διπλό κτύπημα στην έναρξη της καινούργιας χρονιάς, με την ανάληψη δηλαδή της προεδρίας του οργανισμού από την Ελλάδα.

Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα συνταράσσεται από σκάνδαλα, που παρέλυσαν το κράτος. Ως αποτέλεσμα αυτής της άνευ προηγουμένου ανηθικότητας, που κυριαρχεί στα στελέχη της, η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τους κινδύνους. Μερικές ξένες πρεσβείες στα τηλεγραφήματά τους, διακωμωδούν τον πολιτικό κόσμο και παρουσιάζουν τον πρωθυπουργό με το ένα πόδι έξω από την πόρτα. Αλήθεια, ποιος ξένος ηγέτης θα τον λάβει στα σοβαρά ή θα τον λογαριάσει...

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12338&subid=2&tag=9613&pubid=4157106#

Τουρκικά ινστιτούτα για τις προκλήσεις στο Αιγαίο Δεν αποκλείουν θερμό επεισόδιο

Η Κύπρος προσδιόρισε τη δική της ΑΟΖ, αλλά η Ελλάδα επειδή, όπως υποστηρίζει, δεν θέλει να ανοίξει κι άλλα μέτωπα, έχει αποφύγει να θέσει θέμα ΑΟΖ στο Αιγαίο.

Μπορεί η Ελλάδα να "χορεύει" στους ρυθμούς του σκανδάλου του Βατοπεδίου, αλλά την ίδια στιγμή έχουν επισυμβεί δύο σημαντικά γεγονότα στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, τα οποία παραμένει άγνωστο πού θα οδηγήσουν.
Και τα δύο αυτά γεγονότα είναι αφενός οι τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, εντός των ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στο Καστελόριζο και η προσπάθειά της να ανακόψει έρευνες της Κύπρου εντός της δικής της υφαλοκρηπίδας, αφετέρου δε η προσφυγή της ΠΓΔΜ κατά της Ελλάδος στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για δήθεν παραβίαση της "Ενδιάμεσης Συμφωνίας", λόγω του βέτο που ασκήθηκε στην ένταξη της γείτονος στο ΝΑΤΟ.
Τα σημαντικά αυτά γεγονότα "κρατήθηκαν χαμηλά" στην επικαιρότητα τόσο από τα ΜΜΕ, όσο και από την ίδια την κυβέρνηση, η οποία μεσούσης της οικονομικής κρίσεως "δεν γνωρίζει πού πατά και πού βρίσκεται".
Οι δύο κινήσεις των γειτόνων, εκ Βορρά και εξ Ανατολών, σημειώνονται όταν ουσιαστικά έχει κλείσει (ή το άνοιγμά του έχει μετατεθεί για το μακρινό μέλλον) ο ευρωπαϊκός δρόμος της Άγκυρας και των Σκοπίων, η δε οικονομική κρίση έχει χτυπήσει τις πόρτες όλων και ως εκ τούτου η, εκ μέρους τους, εξαγωγή των δικών τους εσωτερικών κρίσεων είναι μια παλαιά και δοκιμασμένη συνταγή, ασχέτως της αποδοτικότητάς της τουλάχιστον κατά το παρελθόν.
Ο Κώστας Καραμανλής περιορίσθηκε να δηλώσει στη Βουλή, ότι "δεν είμαστε ικανοποιημένοι από το βαθμό της έως τώρα ανταπόκρισης της Τουρκίας στην ειλικρινή βούληση της Ελλάδας για διαρκή βελτίωση των σχέσεών μας" και να προσθέσει πως η Ελλάδα "δεν θέλει ένταση, αλλά βελτίωση και πλήρη αποκατάσταση των διμερών σχέσεων και δεν πρόκειται, όμως, να δεχτεί τετελεσμένα γεγονότα".
Μπορεί ο πρωθυπουργός να προσεγγίζει την τουρκική προκλητικότητα με τον φραστικό αυτό τρόπο, πλην, όμως, παραμένει άγνωστο αν έχει "μετρήσει" ότι:

Πρώτον: Ινστιτούτα στρατηγικών μελετών της Τουρκίας (ΑSAM) προβλέπουν ακόμα και θερμό επεισόδιο στην Ανατολική Μεσόγειο, που ενδεχομένως θα επεκταθεί και στο Αιγαίο και Δεύτερον: στις 19 Οκτωβρίου ο Τούρκος αρχηγός ΓΕΝ Μετίν Ατάτς είχε εκτιμήσει ότι "η Ανατολική Μεσόγειος θα καταστεί εστία προστριβών και συγκρούσεων λόγω της πετρελαϊκής σπουδαιότητας που θα αποκτήσει προσεχώς. Εξ αιτίας των πετρελαίων που διαθέτει, θα μετατραπεί σ' έναν δεύτερο Αραβικό Κόλπο. Η Τουρκία πρέπει να επαγρυπνεί και να αντιδράσει".

Και διστάζει...

Βεβαίως ο πρωθυπουργός σημείωσε πως η Ελλάδα "έχει και διατηρεί ακέραιη τη δυνατότητα να ασκήσει όλα τα δικαιώματά της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, όπως προκύπτουν από τις Διεθνείς Συνθήκες, το Διεθνές Δίκαιο και, βεβαία, το Δίκαιο της Θάλασσας".
Τι σημαίνει αυτό που ανέφερε ο Κώστας Καραμανλής, αλλά που η Ελλάδα διστάζει να πράξει;
Σύμφωνα με τη σύμβαση του Μοντέγο Μπέϊ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, την οποία δεν έχει συνυπογράψει η Τουρκία, κάθε παράκτιο κράτος έχει δικαίωμα να ορίζει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) εύρους μέχρι και 200 μιλίων, η οποία υπερκαλύπτει την υφαλοκρηπίδα, δηλαδή έχει και δικαίωμα αλιείας, αλλά και εξορύξεως υδρογονανθράκων από τον βυθό. Η Τουρκία έχει οριοθετήσει τη δική της ΑΟΖ στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας με βάση την προβλεπόμενη αρχή της μέσης γραμμής και συνεπώς έχει αποδεχθεί στην πράξη τα οριζόμενα από τη Σύμβαση, αλλά την ίδια στιγμή η Ελλάδα επειδή, όπως υποστηρίζει, δεν θέλει να ανοίξει κι άλλα μέτωπα, έχει αποφύγει να θέσει θέμα ΑΟΖ στο Αιγαίο.

Η Κύπρος προχώρησε...

Όμως, την ίδια στιγμή η Κύπρος προσδιόρισε τη δική της ΑΟΖ, με συμφωνίες με την Αίγυπτο και το Λίβανο και έκανε έρευνες για πετρέλαιο στις νότιες ακτές της, προκαλώντας τη αντίδραση της Τουρκίας μέχρι και λίαν προσφάτως, αλλά η Άγκυρα γνωρίζει ότι "δεν μπορεί να το παρατραβήξει" καθώς δύσκολα θα πιάσουν οι όποιες πιέσεις της σε κράτη όπως η Αίγυπτος και ο Λίβανος... Η Κυπριακή Δημοκρατία προχώρησε στη διεθνοποίηση του ζητήματός της, με διαβήματα και στον ΟΗΕ, ο δε Κώστας Καραμανλής συζήτησε την τουρκική προκλητικότητα κατά της Ελλάδος και της Κύπρου στις συνομιλίες που είχε στην Αθήνα με τον Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια.

Οικονομικό ζήτημα

Το ζήτημα, όπως είναι ευκόλως αντιληπτό, δεν είναι μόνο νομικό ή πολιτικό, αλλά βαθύτατα οικονομικό και δη μεσούσης της οικονομικής κρίσεως - και αυτό δεν πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας.

Εν πάση, όμως, περιπτώσει η Τουρκία -επαναφέροντας στη νου την τριήμερη κρίση του Μαρτίου του 1987, όταν οι δύο χώρες βρέθηκαν στα πρόθυρα θερμής αναμετρήσεως στο Αιγαίο- επέλεξε αυτήν περίοδο να κάνει έρευνες, με το νορβηγικό σκάφος M/V Malene Ostervold, εντός των ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στο Καστελόριζο και έτσι να αμφισβητήσει de facto και εκ νέου τα ελληνικά δικαιώματα στην περιοχή και να επαναφέρει τις τουρκικές απαιτήσεις και τις πάγιες διεκδικήσεις της.
Έμπειροι διπλωμάτες λένε πως το Καστελόριζο έχει κρίσιμη θέση στη ρύθμιση των ορίων της υφαλοκρηπίδας και στην οριοθέτηση της ΑΟΖ. Με βάση δε την αρχή της μέσης γραμμής η ύπαρξη του Καστελόριζου εξασφαλίζει την επαφή της ελληνικής (αν και όταν οριοθετηθεί) με την κυπριακή ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα και οι δύο αυτές παρεμβάλλονται μεταξύ της τουρκικής και της αιγυπτιακής, γεγονός που περιορίζει σημαντικά την τουρκική ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα στην Ανατολική Μεσόγειο.

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ Ι. ΜΕΓΑΔΟΥΚΑ
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=837648&-V=articles

Τουρκία- Τουρκική Υπηρεσία Πληροφοριών - Δημοσίευμα

Πηγή: ΑΠΕ 01/12/08-07:52

"Σιδηρά κυρία επικεφαλής της ΜΙΤ", είναι ο τίτλος σημερινού δημοσιεύματος της τουρκικής εφημερίδας "Βατάν", η οποία υποστηρίζει ότι μία από τους τρεις υποδιοικητές της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών, είναι το πιο ισχυρό όνομα για την αντικατάσταση του σημερινού διοικητή, Εμρέ Τανέρ, ο οποίος θα συνταξιοδοτηθεί τον προσεχή Μάρτιο, λόγω ορίου ηλικίας. Η εφημερίδα κάνει λόγο για ενδεχόμενη πρωτιά στην ιστορία της ΜΙΤ και τονίζει ότι το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, κατά τη συνεδρίασή του τον προσεχή Φεβρουάριο, θα συζητήσει το θέμα του ορισμού του νέου διοικητή της ΜΙΤ, ο οποίος και θα αναλάβει, μετά τη σχετική έγκριση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Σύμφωνα με τη "Βατάν", η υποψήφια, η οποία αναφέρεται με τα αρχικά του ονόματός της (A.G), υπήρξε και η πρώτη περιφερειακή γυναίκα διοικητής, στα Αδανα. Τέλος, στο δημοσίευμα αναφέρεται ότι η A.G, πριν από έξι μήνες, ανέλαβε τη θέση του υποδιοικητή, αρμόδιου για θέματα επιχειρήσεων. http://www.express.gr/news/world/104602oz_20081201104602.php3

Το Καστελλόριζο, η Κύπρος, η Τουρκία και το θέατρο «εξωτερικής πολιτικής»

Του ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ Νέες σκαστές αποδείξεις της ορθότητας της διάγνωσης αυτής της στήλης για τη μετάλλαξη της έννοιας και της πρακτικής της εξωτερικής πολιτικής στην Ελλάδα, εισέφεραν την περασμένη εβδομάδα τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ δύο ανυπότακτων δημοσιογράφων για τα πραγματικά περιστατικά περί την τουρκική πειρατεία στην υφαλοκρηπίδα του Καστελλορίζου και της Κύπρου, τα άγνωστα προηγούμενα και τις κατακτήσεις που έχει ήδη επιτύχει η Άγκυρα στην καθιέρωση ως αμφισβητούμενων των ελληνικών δικαιωμάτων εκμετάλλευσης θαλασσίων εκτάσεων μεγάλης οικονομικής και στρατηγικής σημασίας, στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Όπως επισημαίναμε σε προηγούμενο άρθρο, η ελλαδική εξωτερική πολιτική, στις ημέρες της σημερινής υπουργού (αλλά και των προκατόχων της, κ. Γ. Α. Παπανδρέου και Πάγκαλου), υπέστη -ως έννοια και ως πρακτική- μια ριζική μετάλλαξη, μια πλήρη διαστροφή: Γύρισε κυριολεκτικά «το έξω, μέσα». Κατά την καθιερωμένη αντίληψη και διεθνή πρακτική εξωτερική πολιτική μιας χώρας είναι η διαχείριση των διεθνών της σχέσεων και η πρόβλεψη, ο σχεδιασμός και η εφαρμογή επιτήδειων χειρισμών για την αντιμετώπιση κινδύνων και την εκμετάλλευση ευκαιριών προαγωγής των εθνικών της συμφερόντων. Είναι η πολιτική προς τα έξω. Στο εκτός των ορίων της χώρας διεθνές περιβάλλον βρίσκεται το πεδίο εποπτείας, μελέτης και δράσεως του εντεταλμένου υπουργού των Εξωτερικών και των υπηρεσιών που διευθύνει - έργο σχετικά άνετο σε χώρες με εξωτερικό περιβάλλον γαλήνιο, αλλά εξαιρετικά απαιτητικό και αμείλικτο σε χώρες με απειλητικό εξωτερικό περιβάλλον. Σε κάθε περίπτωση, σε φυσιολογικές χώρες, ο υπουργός των Εξωτερικών, ταγμένος στην υπηρεσία των εθνικών συμφερόντων της χώρας του, απέχει από την τύρβη της εσωτερικής κομματικής διαπάλης και από το πολιτικό προσκήνιο. Στα κριτήρια που πρυτανεύουν κατά την επιλογή του, εκτός των σοβαρών τίτλων αρμοδιότητας και δοκιμασμένων ικανοτήτων, που να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις προστασίας των συμφερόντων όχι της παράταξης, αλλά της χώρας, περιλαμβάνεται και η διακριτικότητα, η απουσία βεντετισμού -κάποιο στοιχείο αυταπάρνησης, συνυφασμένης με τη συναίσθηση του βάρους της αποστολής. Αυτά συμβαίνουν υπό φυσιολογικές συνθήκες σε φυσιολογικές χώρες. Όχι, από αρκετά χρόνια αλλά με προϊούσα επίταση, στην Ελλάδα, όπου το υπουργείο των Εξωτερικών καταλαμβάνεται από φορείς τίτλων άλλης υφής και χρησιμοποιείται για την προαγωγή προσωπικών πολιτικών συμφερόντων και μωροφιλοδοξιών ως σανίδα εκτίναξης στην πρωθυπουργία και την κορυφή του πολιτικού στερεώματος, με τα ψυχολογικά και υλικά παρακολουθήματά της. Κυριαρχούσα φροντίδα κατά την άσκηση της υπουργικής λειτουργίας είναι επομένως η επίτευξη του τελικού προσωπικού στόχου και σε αυτήν υποτάσσονται οποιεσδήποτε άλλες υποχρεώσεις του ρόλου, όπως τα εθνικά συμφέροντα λόγου χάριν. Σε Καστελλόριζο και Κύπρο Έτσι φθάσαμε στην τερατώδη μετάλλαξη της έννοιας και της πρακτικής της εξωτερικής πολιτικής σε εσωτερική επικοινωνιακή διαχείριση αβλεψιών, αποτυχιών και χειρισμών βλαπτικών λόγω σφάλματος ή ιδιοτέλειας, που σωρεύονται σε σοβούσα απειλή υπαρξιακής σημασίας. Και η βασική μέθοδος άσκησης αυτής της «εξωτερικής πολιτικής» προς τα έσω είναι η απόκρυψη και η ψιμυθίωση, το μασκάρεμα της πραγματικότητας, με φραστικές κορδέλες προκειμένου να μη διαταραχθεί ο λήθαργος των δημοσκοπουμένων σήμερα αυριανών ψηφοφόρων. Νέες αποδείξεις για τη σταθερή προσήλωση σ' αυτής της μορφής «εξωτερική πολιτική» και για τις υποθήκες, με τις οποίες φορτώνει το οποιοδήποτε μέλλον του τόπου, εισέφεραν δύο αποκαλυπτικά ρεπορτάζ του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου στον «Κόσμο του Επενδυτή» και του Νίκου Μελέτη στο «Έθνος» για τα τελευταία τουρκικά πειρατικά ρεσάλτα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και αποκλειστική οικονομική ζώνη στο Καστελλόριζο και στα κυπριακά χωρικά ύδατα ανοιχτά της Πάφου. Οι δύο άξιοι λειτουργοί της ενημέρωσης αποκαλύπτουν πόσο, κάτω από τον πέπλο της απόκρυψης και της συσκότισης που συντηρεί μια διαπλοκή συμφερόντων, έχουν συστηματικά διαβρωθεί κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, μεγάλης οικονομικής και στρατηγικής σημασίας. Η δημοσιογραφική έρευνα του κ. Ν. Μελέτη αποκάλυψε ότι: - Πριν από ένα χρόνο, τουρκικό ερευνητικό σκάφος είχε πραγματοποιήσει παρόμοιες υποβρύχιες έρευνες, πολύ εγγύτερα στο Καστελλόριζο και μάλιστα εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων, όπου πόντισε και καλώδια, αλλά το γεγονός αυτό κρατήθηκε μυστικό από την ελληνική κοινή γνώμη. - Στη νέα φετινή εισβολή, το μισθωμένο από την Άγκυρα και συνοδευόμενο από τουρκικό πολεμικό νορβηγικό ερευνητικό σκάφος παρέμεινε στην πραγματικότητα επί τριήμερο στην περιοχή του Καστελλορίζου, αφού είχαν μεσολαβήσει τα ελληνικά διαβήματα. Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι η «έρευνα ολοκληρώθηκε στην περιοχή που είχε προκαθορισθεί και είναι περιοχή τουρκικής δικαιοδοσίας». (Η εντύπωση που καλλιεργήθηκε στην Ελλάδα με ανακοίνωση και «ερμηνείες» της «εξωτερικής πολιτικής» ήταν ότι ελληνικά διαβήματα προς το Ελσίνκι, την Άγκυρα και τον πλοίαρχο είχαν άμεσο αποτέλεσμα.) - Το νορβηγικό υπουργείο Εξωτερικών απέφυγε να παρέμβει, δηλώνοντας ότι δεν έχει εξουσίες να εκδώσει οδηγίες σε νορβηγικά σκάφη που μετέχουν σε δραστηριότητες θαλάσσιας δικαιοδοσίας άλλων χωρών. (Στην ελληνική κοινή γνώμη είχε καλλιεργηθεί η εντύπωση νορβηγικής ανταπόκρισης στο τηλεφώνημα της υπουργού μας). Προσθέτουμε την πληροφορία ότι μεταξύ Τουρκίας και Νορβηγίας συνάπτεται συμφωνία συνεργασίας στην εκμετάλλευση ενεργειακών πηγών της Τουρκίας, με αφετηρία τον Εύξεινο Πόντο. - Μυστική είχε κρατηθεί από την υπουργό των Εξωτερικών η αξίωση (μεταξύ πόσων και ποιων άλλων;) του Τούρκου ομολόγου της, Μπαμπατζάν, στις πάντοτε εγκάρδιες συναντήσεις τους, να ζητείται η συγκατάθεση της Τουρκίας στη χάραξη της αποκλειστικής οικονομικής αλλά και κάθε θαλάσσιας ζώνης της Ελλάδας, ακόμη και αυτής με τη Λιβύη… - Όπως σωστά επισημαίνει ο κ. Μελέτης, τον ανεξάντλητο ενδοτισμό της ελλαδικής ηγεσίας είχε σηματοδοτήσει στην ΄Αγκυρα, ήδη από το 2006, η υποχώρησή της στην αξίωση να επιβιβασθεί Τούρκος «επιστήμονας» στο ερευνητικό σκάφος «Ποσειδών» που εκτελούσε ερευνητικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου του Κιέλου, στο μέσον του Αιγαίου, ενέργεια που συμβόλιζε δικαίωμα συνδιαχείρισης του Αιγαίου. - Οι δημοσιογραφικές έρευνες των κυρίων Μελέτη και Κωνσταντακόπουλου συμπίπτουν στην αποκάλυψη ότι όταν ξύπνησε η Αθήνα, μετά τις συμφωνίες της κυπριακής κυβέρνησης Παπαδόπουλου με την Αίγυπτο και το Λίβανο για τη χάραξη των ορίων των αντιστοίχων δικαιοδοσιών Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, και άρχισε και η Ελλάδα διαπραγματεύσεις με την Αίγυπτο, σκόνταψε στην παράκληση της Αιγύπτου να εξαιρεθεί «προσωρινά» η περιοχή του Καστελλορίζου. Πρόκειται εδώ για την κορυφαία απόδειξη ότι η τουρκική επιχείρηση πέτυχε ήδη τον στόχο της, να δημιουργήσει σε περιοχές ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων καθεστώς διεθνούς αμφισβήτησης. Προελαύνοντας στη λεωφόρο του ελλαδικού ραγιαδισμού, η Τουρκία έχει καθιερώσει καθεστώς ουσιαστικής συγκυριαρχίας στον εναέριο και το θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου -όπου αεροπορική και θαλάσσια παρουσία της κατά βούλησιν στον αέρα και τα παράλια ελληνικών νησιών γίνεται δεκτή σαν μοιραίο φυσικό φαινόμενο- καθεστώς ουσιαστικού προτεκτοράτου στη Θράκη, με την ανοχή και συνεργασία αιρετών δήθεν εκπροσώπων του ελληνικού λαού και τελικά καθεστώς ομηρίας μιας Ελλάδας έντρομης και περιδεούς ενώπιον του τουρκικού casus belli. Αποκλεισμός του Καστελλορίζου από την ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και εγκλωβισμός του στην τουρκική σημαίνει στην πραγματικότητα απεμπόληση θαλασσίων εκτάσεων μεγάλης οικονομικής (σε ορυκτό πλούτο) αλλά και στρατηγικής σημασίας, επειδή θα απέκοπτε τη Ελλάδα από την Κύπρο και από την ανατολική Μεσόγειο. Στην Κύπρο, επελάσεις τουρκικών πολεμικών που εκδιώκουν ερευνητικά σκάφη από την κυπριακή υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, σε επισήμανση τουρκικών διεκδικήσεων σ' αυτές, αντιμετωπίστηκαν από τον κ. Χριστόφια με ψοφοδεή διαβήματα διαμαρτυρίας στα Ηνωμένα Έθνη. Και -όπως απεκάλυψε ο κ. Κωνσταντακόπουλος - έτοιμη συμφωνία με αμερικανική πετρελαϊκή εταιρεία, που υποστηριζόταν μάλιστα και από την αμερικανική κυβέρνηση, ματαιώθηκε από τη Λευκωσία, σε ένδειξη καλής θελήσεως, κατόπιν βρετανικών πιέσεων. Τουρκικά πολεμικά ασκούν ανεξέλεγκτη πειρατική δράση σε βάρος της κυριαρχίας της Κύπρου, χώρας - μέλους της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, αλλά ο κ. Μεϊμαράκης θύμωσε με τη δήλωση του ομολόγου του της κυβέρνησης Χριστόφια ότι το «ενιαίο αμυντικό δόγμα» είναι ένα «πυροτέχνημα» και ο πρωθυπουργός κ. Καραμανλής δήλωσε, μετά τη συνάντησή του με τον Κύπριο Πρόεδρο, ότι ο «ενιαίος αμυντικός χώρος» ισχύει. Πρόκειται και εδώ για την άσκηση «εξωτερικής πολιτικής», υπό τη νέα μεταλλαγμένη, αντίστροφη ελλαδική εκδοχή της: Της προσπάθειας απόκρυψης από την ελληνική κοινή γνώμη της τραγικής πραγματικότητας ότι υπό το σημερινό τρικομματικό πολιτικό κατεστημένο η Ελλάδα έχει καταστεί το υποπόδιο της Τουρκίας και ο περίγελος των Βαλκανίων.

«Η Ελλάδα πρέπει να απομακρυνθεί από τη Ρωσία»

Ο αναπληρωτής βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Ματ Μπράιζα, λίγο πριν από το τέλος της διοίκησης Μπους, δηλώνει ότι οι ΗΠΑ θα σεβαστούν οποιαδήποτε συμφωνία Ελλάδας-ΠΓΔΜ για το όνομα. Αποδίδει το αδιέξοδο στην εσωτερική πολιτική κατάσταση που επικρατεί στις δύο χώρες, καλεί σε ενεργειακή απομάκρυνση από τη Μόσχα και προτείνει σε Αθήνα και Αγκυρα να απευθυνθούν σε Αμερικανούς εμπειρογνώμονες για τα «προβλήματα του Αιγαίου».

Οι συνομιλίες Χριστόφια-Ταλάτ μπορούν να οδηγήσουν σε επίλυση του Κυπριακού στο ορατό μέλλον;
Τα καλά νέα είναι ότι άρχισαν οι συνομιλίες, έπειτα από πολύ μακρά διακοπή, ανάμεσα στις ηγεσίες των δύο κοινοτήτων. Δεύτερον, είναι σημαντικό ότι οι δύο ηγέτες αποφάσισαν να επικεντρωθούν σε ορισμένα δύσκολα θέματα από την αρχή, όπως για παράδειγμα στη διακυβέρνηση.

Τις τελευταίες μέρες υπάρχει ένταση ανάμεσα σε Λευκωσία και Αγκυρα, λόγω της πραγματοποίησης ερευνών στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κύπρου. Ποια είναι η άποψη της αμερικανικής κυβέρνησης;
Αυτή την περίοδο είμαστε εξ ολοκλήρου προσηλωμένοι στο να γίνει μια κίνηση για τη δημιουργία του κατάλληλου περιβάλλοντος και της ατμόσφαιρας, που θα επιτρέψει στους δύο ηγέτες και τις ομάδες εργασίας των διαφόρων τεχνικών επιτροπών να συνεχίσουν αυτές τις σημαντικές συνομιλίες. Ελπίζουμε ότι δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα που θα εγείρει ένταση, όταν αυτές οι συνομιλίες συνεχίζονται με την προοπτική να είναι παραγωγικές.

Εχετε την πρόθεση να αναμιχθείτε;
Κανένας δεν έκανε έκκληση προς τις ΗΠΑ για να αναμιχθούν. Σ’ όλη τη διάρκεια των συνομιλιών, ειδικά η Κυπριακή Δημοκρατία κατέστησε ξεκάθαρο ότι οι συνομιλίες αυτές θα γίνουν στο νησί από τους Κυπρίους. Υπάρχει η εσφαλμένη αντίληψη στην Κυπριακή Δημοκρατία, καθώς και στην Ελλάδα ότι, κατά κάποιο τρόπο, οι ΗΠΑ και η Τουρκία κάνουν ό,τι κάνουν με στενή συνεργασία. Και συχνά οι δικοί σας άνθρωποι λένε, απλά πείτε στην Τουρκία τι πρέπει να κάνει, της παρέχετε τόση μεγάλη βοήθεια και, ως εκ τούτου, θα σας ακούσουν σε ό,τι τους πείτε. Δεν είναι όμως έτσι.

Αλλά;
Απλώς, έχουμε έναν αριθμό προγραμμάτων συνεργασίας. Η Τουρκία είναι μεγάλη χώρα, δημοκρατική, η οποία έχει εκλέξει τους δικούς της ηγέτες. Και έχει τις δικές της απόψεις για το ποιος είναι ο ρόλος της στον κόσμο. Είναι, επίσης, σύμμαχός μας στο ΝΑΤΟ, αλλά εκείνη λαμβάνει τις δικές της αποφάσεις. Και όπως είδαμε από τις εμπειρίες μας στο Ιράκ, μπορεί να υπάρχουν αποστάσεις μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας. Και οι σχέσεις μας απαιτούν πολλή φροντίδα.

Υπήρξε ένταση και γύρω από το Καστερλόριζο, λόγω των ερευνών νορβηγικού σκάφους τουρκικών συμφερόντων στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Ποια είναι η θέση σας; Θεωρείτε το συμβάν συνέχεια της ιστορίας του Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 1996, στην οποία είχατε αναμιχθεί, με την κρίση των Υμίων;
Υμια/Καρντάκ!

Εσείς λέτε Καρντάκ, όχι εγώ.
Δεν το είπατε εσείς. Εγώ είπα Υμια/Καρντάκ. Η κάθε πλευρά έχει τη δική της ονομασία για το νησάκι. Σωστά;

Ποια είναι η θέση σας;
Δεν έχουμε θέση. Υπάρχει μια αξιοσημείωτη διχογνωμία. Προφανώς γιατί υπάρχει διαφορά. Ετσι, εμείς μπορούμε να προσφέρουμε τις καλές μας υπηρεσίες, αν το ζητήσουν οι δύο πλευρές. Δεν θα μεσολαβήσουμε αυτοβούλως στη διαφορά αυτή. Εχουμε μερικούς αξιόλογους εμπειρογνώμονες. Πολύ σπουδαίους διεθνείς δικηγόρους, εξειδικευμένους στο Δίκαιο της Θάλασσας. Καταπληκτικούς εμπειρογνώμονες, που, αν τους ζητήσουν να εκφέρουν συμβουλή, θα το κάνουν. Δεν έχει ζητηθεί από την ανώτατη πολιτική μας ηγεσία να αναμιχθεί.

Ως προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο….
Ως αμερικανική κυβέρνηση σεβόμαστε βαθύτατα τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Είναι ένας πνευματικός ηγέτης διεθνούς εμβέλειας. Εχει εργασθεί πολύ σκληρά, για να καταστεί οικουμενικός ηγέτης. Εχει πάρει μέρος σε οικουμενικές διασκέψεις και προσπαθεί να ενώσει ανθρώπους διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων. Είναι επίσης υποστηρικτής, παγκοσμίως, της προστασίας του περιβάλλοντος. Πρόκειται για μια πάρα πολύ ισχυρή πνευματική προσωπικότητα, με πολλές αρετές. Τα προβλήματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου πάντα ήταν σημαντικά και αποτελούσαν μέρος της ατζέντας μας.

Εχετε διαπιστώσει κάποια πρόοδο;
Από συνομιλίες που είχα με ανώτερους αξιωματούχους της τουρκικής κυβέρνησης, διαπίστωσα ότι υπάρχει ευρύτερη κατανόηση της σπουδαιότητας επίλυσης του θέματος της Χάλκης.

Ορισμένοι στην ηγεσία της Τουρκίας είναι αφοσιωμένοι πιστοί και αισθάνονται την ανθρωπιστική πλευρά αυτής της υπόθεσης. Γνωρίζουν ότι ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα της Κωνσταντινούπολης είναι η πολυπολιτισμικότητά της.

Και τους είναι πολύ σημαντικός ο σεβασμός της θρησκευτικής ελευθερίας. Ατυχώς, υπάρχουν πολλές απόψεις στην Τουρκία, αφού η πάλη συνεχίζεται ακόμη, για την ταυτότητα της χώρας. Ετσι, οφείλουμε να συνεργαστούμε μέσα σε αυτές τις δυσκολίες.

Μετά την προσφυγή στη Χάγη, παγιώνεται το αδιέξοδο στο πρόβλημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ;
Πρώτον, η διαδικασία Νίμιτς συνεχίζεται. Ακόμη και η κυβέρνηση στα Σκόπια το είπε αυτό. Δεύτερον, νομίζουμε ότι ο πρέσβης Νίμιτς είναι παραγωγικός, παρουσιάζει προτάσεις, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τις ανησυχίες κάθε πλευράς, βήμα προς βήμα.

Το κάνει αυτό επί 18 ολόκληρα χρόνια, χωρίς κανένα αποτέλεσμα…
Μάλιστα! Το κάνει αυτό για πάρα πολλά χρόνια. Αλλά δεν αποτελεί αυτό δική του ευθύνη. Αποτελεί ευθύνη των ενδιαφερόμενων μερών. Είναι καιρός να επιταχυνθούν τα πράγματα. Ολοι μας αντιλαμβανόμαστε πόσο πολύπλοκη είναι η πολιτική κατάσταση και στις δύο χώρες. Οταν έχουμε εκλογές στην Ελλάδα, βλέπουμε τα έντονα αισθήματα των Ελλήνων έναντι του βόρειου γείτονα.

Εκείνο που μπορούμε να πούμε είναι πως το πρόβλημα μπορεί να επιλυθεί, με τρόπο που να μας επιτρέπει να προωθήσουμε την ένταξη στο NATO. Και να μειώσουμε την ένταση.

Η κυβέρνηση στα Σκόπια, τους τελευταίους μήνες, έφερε στη διαδικασία και την αποκαλούμενη «μακεδονική» εθνότητα και γλώσσα. Ποια είναι η θέση σας;
Δεν γνωρίζω πώς μπορεί να επιλυθεί αυτό το θέμα. Εκείνο που μπορώ να πω είναι ότι ο υπουργός Φριντ είναι πολύ ευαίσθητος σ’ αυτό το ζήτημα. Γνωρίζουμε ότι υπάρχει κάτι περισσότερο από τη γλωσσική διαφορά, όταν δηλαδή μιλάμε για τη γλώσσα και την κουλτούρα. Εναπόκειται στα ενδιαφερόμενα μέρη να βρουν τρόπους επίλυσης.

Αν τα ενδιαφερόμενα μέρη καταλήξουν σε μια συμφωνία για το όνομα, εσείς θα την εφαρμόσετε;
Εμείς έχουμε δηλώσει με συνέπεια ότι αν τα μέρη συμβιβασθούν και καταλήξουν σε αμοιβαία αποδεκτή συμφωνία, φυσικά θα πρέπει να το σεβαστούμε. Πρόκειται για διαφορά που έχουν τα μέρη, χωρίς την ανάμιξή μας.

Ως ο κατεξοχήν ειδικός στα θέματα ενεργειακής πολιτικής, πώς βλέπετε την ελληνική στρατηγική στον τομέα αυτό;
Ελπίζουμε ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να εμφανίζεται ως ηγέτιδα στον ενεργειακό τομέα στη ΝΑ Ευρώπη. Ως πύλη εισόδου για την παροχή φυσικού αερίου. Δεν είναι υπόθεσή μας οποιαδήποτε απόφαση πάρει η Ελλάδα για τους αγωγούς.

Εμείς απλώς θέλουμε να συνεργαστούμε με την Ελλάδα. Θέλουμε να τη βοηθήσουμε, να πετύχει τους δικούς της στόχους, μακριά από τη χώρα εκείνη που, ήδη, την εφοδιάζει με το 83% του φυσικού αερίου, που είναι η Ρωσία!

Του Λάμπρου Παπαντωνίου, από την Ουάσινγκτον

Ελεύθερος Τύπος
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=63421

Πούτιν: Ο Σαασκασβίλι μοιάζει με τον Στάλιν

Ο Ρώσος πρωθυπουργός Βλαντίμιρ Πούτιν παρομοίασε σήμερα τον γεωργιανό πρόεδρο Μιχαήλ Σαακασβίλι με τον σοβιετικό δικτάτορα Ιωσήφ Στάλιν, μετέδωσαν ρωσικά πρακτορεία ειδήσεων.

Ο Σαακασβίλι ακολούθησε σταλινικές αρχές στη σύγκρουση του Αυγούστου, με σκόπιμες επιθέσεις, απομακρύνσεις και φόνους πολιτών σε μια προσπάθεια να ξαναπάρει τον έλεγχο της αποσχισθείσας περιοχής της Νότιας Οσετίας.

«Η γεωργιανή κυβέρνηση προσπάθησε να επιλύσει το πρόβλημα της εδαφικής ακεραιότητας με μια διαβόητη στη χώρα μας σταλινική αρχή: Αν δεν υπάρχουν άνθρωποι, δεν υπάρχει πρόβλημα», δήλωσε, σύμφωνα με το Ίντερφαξ, ο Πούτιν σε φόρουμ για ανθρωπιστικά θέματα στην Αγία Πετρούπολη.

Ο Πούτιν και ο Σαακασβίλι αντήλασσαν καυστικά σχόλια καιρό πριν από τον πόλεμο Γεωργίας-Ρωσίας τον Αύγουστο. Η ανταλλαγή αυτή προσήλκυσε την προσοχή του κόσμου μετά τη φερόμενη απειλή του Πούτιν να κρεμάσει τον Σαακασβίλι από τα σε σχόλιά του προς τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_24/11/2008_257494
----------------------------------------------------------------------------------------------
Δεν του έφυγε ο θυμός...